اثر استات دسموپرسین در زمان تکوین پریناتال و نیوناتال محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد (Hpg) بر سطوح سرمی هورمون های جنسی موش صحرایی نر در زمان بلوغ

استات دسموپرسین (da) یکی آگونیست های وازوپرسین است که با اتصال به گیرنده های خود در بیضه بر روی سلول های لیدیگ تاثیر مستقیم می گذارد. در تحقیق حاضر تاثیر این دارو در زمان تکوین پریناتال و نیوناتال محور هورمونی هیپوتالاموس هیپوفیز گناد (hpg) بر سطوح استروییدهای جنسی موش صحرایی نر در زمان بلوغ مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه تجربی از 50 سر موش صحرایی ماده بالغ و 20 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار استفاده شد. بعد از باردار شدن موش ها به 5 گروه 10 تایی شامل گروه کنترل (فاقد تیمار)، گروه شاهد 1 و تجربی 1 که به ترتیب دریافت کننده آب مقطر و g/kgµ 6 da به صورت پریناتال، گروه های شاهد 2 و تجربی 2 (فاقد تیمار) که نوزادان آن ها بعد از تولد به ترتیب آب مقطر و g/kgµ 6 da را در دوران نیوناتال دریافت نمودند، تقسیم شدند. تزریق ها به صورت درون صفاقی انجام شد. در ابتدای هفته نهم بعد از تولد، سطوح سرمی هورمون های جنسی با استفاده از روش الکتروشیمی لومینانس اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه anova، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد سطوح سرمی استروییدهای جنسی موش صحرایی نر در زمان بلوغ به دنبال دریافت da در زمان تکوین پریناتال و نیوناتال محور hpg نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری نداشت، لذا احتمالاً da با دوز فوق در دوران بارداری از جفت عبور نکرده و بر تکوین پریناتال محور hpg موثر نبوده است. همچنین با توجه به این که در اولین هفته پس از تولد تکوین سلول های لیدیگ انجام نمی شود و گیرنده های موجود بر آن فعال نمی باشند، فرآیند استروییدوژنز آنها در زمان بلوغ به دنبال دریافت da در فاز نیوناتال دستخوش تغییر نخواهد شد.