بررسی اثرات خواص ضد دیابتی عصاره هیدروالکلی گل نر گردو بر آنزیمهای کبدی در موشهای صحرایی نر بالغ دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین

دیابت یک ناهنجاری متابولیکی ناشی از نقص در ترشح یا کارکرد انسولین می باشد. گردو ماده ای مغذی است که در طب سنتی برای درمان دیابت نیز کاربرد دارد. این تحقیق به بررسی اثر بخشی گل نر گردو بر دیابت و عوارض کبدی آن می پردازد. در این پژوهش از 80 سر رت نر 200 تا 225 گرمی، در3 گروه کنترل، دیابتی و غیردیابتی استفاده شد. گروه کنترل 8 سر. گروه دیابتی شده و غیر دیابتی هر کدام 32 سر که هر یک از این گروه ها خود به 4 دسته 8 تایی تقسیم می گردند: (الف) گروه شم، (ب) گروه تجربی با دریافت g/kg2 عصاره، (ج) با دریافت g/kg4 عصاره، (د) با دریافت g/kg6 عصاره. 8 سر موش هم جهت تعیین دوز کشنده (ld50) استفاده شد. برای ایجاد دیابت به صورت ip ازmg/kg 60 استرپتوزوتوسین (stz) استفاده گردید. موشها به مدت 15 روز و به صورت تک دوز توسط عصاره تیمار شدند و در پایان روز پانزدهم از طریق داخل بطنی از حیوانات خونگیری شده و سپس با استفاده از کیت های تشخیصی سطوح سرمی قند خون و آنزیمهای کبدی اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که عصاره هیدروالکلی گل نر گردو باعث ایجاد کاهش معنی داری در سطوح سرمی گلوکز و آنزیمهای asat وalp درگروهای دیابتی نسبت به گروه های غیردیابتی تیمار شده می گردد. در این پژوهش تاثیر مفید عصاره هیدروالکلی گل نر گردو به دلیل مهار آسیب کبدی و کاهش میزان قند خون، بصورت غیروابسته به دوز، در گروه های تجربی دیابتی مشاهده گردید.