بررسی تاثیر استفاده از جیره غذایی حاوی زیولیت، بر شاخص های رشد و بازماندگی بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

این آزمایش به مدت شش هفته و در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی مرکز سیجوال بندرترکمن در استان گلستان انجام گرفت. آزمایشات در 4 تیمار و 3 تکرار بصورت زیر انجام گرفت: تیمار1: تیمار شاهد (بدون زیولیت)، تیمار2 : 3%وزن غذا زیولیت، تیمار 3: 6% وزن غذا زیولیت، تیمار 4: 9% وزن غذا زیولیت. میزان غذادهی بر اساس 10 درصد وزن بدن کل بچه ماهیان یک تکرار، در روز صورت گرفت. در طول مدت پرورش میزان اکسیژن محلول برابر ppm 6-5/5 ، دما برابر2±26 درجه سانتی گراد و ph در طول آزمایش برابر 8-5/7 اندازه گیری گردید. بچه ماهیان کپور در طول دوره آزمایش با غذای sfc که دارای رطوبت 7/8%، خاکستر 2/11%، پروتیین 32% و چربی 5/10% بود تغذیه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها و رسم نمودارها به ترتیب توسط نرم افزارهای spss 13 وexcel 2003 انجام شد نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن و طول بدن بچه ماهیان اختلاف معنی دار آماری مشاهده می گردد (p < 0.05). بطوری که بیشترین افزایش وزن و طول و بیشترین مقدار ضریب رشد (gr)، ضریب رشد ویژه (sgr) و درصد افزایش وزن بدن (bwi) را بچه ماهیان کپور در تیمار 3 و با 6 درصد زیولیت در جیره غذایی روزانه و کمترین مقدار این شاخص ها را هم در تیمار شاهد داشتند. ضمن این که هیچ گونه اختلاف معنی داری در میزانfcr (ضریب تبدیل غذایی)، cf (ضریب چاقی) و درصد بازماندگی مشاهده نشد (p > 0.05). نتایج نشان داد که استفاده از 6 درصد زیولیت در جیره غذایی روزانه باعث رشد بهتر در ماهی کپور می گردد.