اثر سیکلوسپورین خوراکی بر سطح پلاسمایی پاراتیرویید و کلسی تونین در موش صحرایی نر بالغ

امروزه پوکی استخوان یک بیماری شایع، بخصوص در سنین بالا و در خانم های یایسه بوده و عوامل پاتوژنز زیادی در آن موثرند. تحقیقات نشان می دهد افرادی که مجبورند داروی سیکلوسپورین به صورت طولانی و مداوم استفاده کنند دچار کاهش تراکم استخوان می شوند. از طرفی هورمون های پاراتیرویید و کلسی تونین نیز در تراکم استخوان موثرند. در این تحقیق سعی گردیده که رابطه بین داروی سیکلوسپورین و هورمون های مذکور مورد بررسی قرار گیرد. در تحقیق حاضر از 30 موش برای خونگیری استفاده شده که از این 30 موش در یک نوبت خونگیری به عمل آمد و سه گروه جداگانه برای تجزیه و تحلیل آماری بدست آمد (10n=) . به یک گروه داروی سیکلوسپورین محلول در روغن زیتون با دوز mg/kg/day 15 به مدت شش هفته و بصورت خوراکی (oral) داده شد و به گروه دیگر فقط روغن زیتون خورانده شد (گروه شاهد). گروه باقیمانده هیچ کدام را دریافت نکردند (گروه کنترل). از تمامی نمونه ها سرم گیری به عمل آمد. سطح پلاسمایی هورمون با توجه به نتایج بدست آمده، اختلاف سطح پلاسمایی هورمون پاراتیرویید بین دوگروه کنترل و گروه تجربی با داروی سیکلوسپورین در p < 0.05 معنی دار نبود. در حالی که سطح پلاسمایی هورمون کلسی تونین گروه تزریق داروی سیکلوسپورین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را در p < 0.05 نشان داد. پوکی استخوان القا شده توسط دارو، یک بیماری قابل پیشگیری است که بطور معمول درمان نشده باقی مانده است. تشخیص علل دارویی بالقوه، درمان از طریق کنترل کردن و کاربرد معیارهای پیشگیرانه می تواند بطور برجسته کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد. تحقیقات، پیشنهادات متعددی برای تعیین مکانیسم سلولی اثر سیکلوسپورین بر پوکی استخوان ارایه داده اند. نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد می کند که احتمالاً سیکلوسپورین با کاهش هورمون کلسی تونین مکانیسم هایی را بکار می اندازد که باعث عدم تعادل بین استیوبلاست ها (سلول هایی که توده استخوان ها را می سازند) و استیوکلاست ها (سلول هایی که استخوان قدیمی را برمی دارند) می شود و نهایتاً موجب پوکی استخوان می گردد.