تاثیر تمرین مقاومتی بر بیان مولکول‌ های چسبان سلولی و rage در بطن چپ رت های دیابتی شده توسط رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین

کاردیومیوپاتی دیابتی (dcm) یک شرایط پاتوفیزیولوژیک است که در پاسخ به دیابت اتفاق می افتد و به نارسایی قلبی منجر می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر بیان ژن های rage، vcam-1 و icam-1 در بطن چپ رت‌های چاق دیابتی نوع 2 بود. در این مطالعه تجربی، 14 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار دیابتی شده توسط رژیم غذایی پر چرب و تزریق استرپتوزوتوسین به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مقاومتی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت 6 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 3 ست با 5 تکرار در هر ست انجام گرفت. فواصل استراحت بین ست ها و تکرارها در هر ست به ترتیب 90 و 30 ثانیه بود. همه موش‌ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی تشریح شدند. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه متغیرها در سطح معنی‌داری آلفای کمتر از 5 صدم استفاده شد. تمرین مقاومتی به تغییر معنی‌داری در بیان icam-1 (p = 0.237)، vcam-1 (p = 0.295) و rage (p = 0.561) در مقایسه با گروه کنترل منجر نشد. با این حال به کاهش معنی‌دار گلوکز و مقاومت انسولین و افزایش معنی‌دار انسولین سرم منجر شد (0/001 = p). بر پایه یافته های مطالعه حاضر، تمرینات تناوبی در غیاب تغییر بیان icam-1، vcam-1 و rage در بطن چپ با بهبود نیمرخ گلیسیمیک و مقاومت انسولین در رت‌های دیابتی نوع 2 همراه است.

the effect of resistance training on the expression of cell adhesion molecules and rage in left ventricular of diabetes rats induced by high-fat diet and stz

diabetic cardiomyopathy (dcm) is a pathophysiological condition that occurs in response to diabetes and leads to heart failure. the purpose of this study was to determine the effect of resistance training on icam-1, vcam-1, and rage gene expression in the left ventricular in obese rats with type 2 diabetes. in this experimental study, 14 male wistar diabetic rats made diabetic by a high-fat diet and streptozotocin were randomly divided into two control and resistant groups. the training protocol was performed for 6 weeks in 5 sessions per week in the form of 3 sets with 5 repetitions in each set. rest intervals between sets and repetitions in each set were 90 and 30 seconds, respectively. all rats were dissected 48 hours after the last training session. the independent t-test was used to compare variables at a significance level of alpha less than 5 percent. resistance training did not lead to a significant change in the expression of icam-1 (p = 0.237), vcam-1 (p = 0.295) and rage (p = 0.561) compared to the control group. however, it led to a significant decrease in glucose and insulin resistance and a significant increase in serum insulin (p = 0.001). based on the findings of the present study, intermittent exercise in the absence of changes in the expression of icam-1, vcam-1, and rage in the left ventricular was associated with the improvement of glycemic profile and insulin resistance in type 2 diabetic rats.