اثر تمرین تناوبی با شدت های مختلف بر سطوح سرمی اسپکسین و آسپروسین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

اسپکسین و آسپروسین به عنوان پپتیدهایی با عمکلرد چندگانه، در سوخت وساز گلوکز نیز نقش دارند. هدف از این مطالعه، بررسی پاسخ این دو پپتید به شدت های مختلف تمرین تناوبی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. 30 زن مبتلا به دیابت نوع دو در محدوده سنی 30 تا 40 سال، به طور تصادفی به سه گروه مساوی (10= n) شامل؛ کنترل، تمرین تناوبی با شدت متوسط (miit) و تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 12 هفته، سه جلسه در هفته و به ترتیب با شدت های 70 تا 75 و 80 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه بود. قبل و پس از مداخله تمرینی، سطوح سرمی اسپکسین و آسپروسین به روش الایزا ارزیابی شد. تغییرات درون گروهی با استفاده از آزمون t وابسته و تغییرات بین گروهی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی انجام شد. سطح معناداری 0.05≥ p در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد در گروه های تمرینی به دنبال 12 هفته تمرین تناوبی، سطوح سرمی اسپکسین افزایش معنادار (0.0001 =p ) و آسپروسین کاهش معنادار (0.0001 = p) یافت. همچنین شاخص مقاومت به انسولین کاهش معناداری (0.0001 = p) نشان داد. در مجموع به نظر می رسد تمرینات hiit و miit می تواند موجب تغییرات مثبت در مقادیر اسپکسین و آسپروسین، همراه با بهبود وضعیت مقاومت انسولینی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو شود. بر اساس یافته های این مطالعه، تمرینات hiit اثرات بهتری نسبت به تمرینات miit به دنبال دارد.

effect of interval training with different intensity on serum levels of spexin and asprosin in women with type ii diabetes

spexin and asprosin as multifunctional peptides, play a role in glucose metabolism. this study aimed to investigate the response of these two peptides to different intensities of interval training in women with type 2 diabetes. this study was a quasi-experimental type with a pre-test to post-test design. 30 women with type 2 diabetes, aged 30 to 40 years, were randomly divided into three equal groups (n=10) including; control, moderate intensity interval training (miit), and high intensity interval training (hiit). the training protocol consisted of 12 weeks, three sessions per week, and with intensities of 70-75% and 80-95% of maximum heart rate, respectively. before and after exercise intervention, serum levels of spexin and asprosin were evaluated by elisa method. intragroup changes were analyzed using a paired t-test and intergroup changes were analyzed using a one-way analysis of variance test with tukey's post hoc test. the significant level was considered to be p≤0.05. the results indicated that in training groups, following 12 weeks of interval training, the serum levels of spexin increased significantly (p> = 0.0001) and asprosin decreased significantly (p> = 0.0001). also, the insulin resistance index showed a significant decrease (p> = 0.0001). in conclusion, it seems that hiit and miit exercises can cause positive changes in the amount of spexin and asprosin, along with improving insulin resistance in women with type 2 diabetes. based on the findings of the present study, hiit exercises have better effects than miit training