مهار سلول‌ های سرطانی پستان توسط میکرووزیکول‌ های حاوی دوکسوروبیسین

سرطان پستان بیشترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در میان زنان در کل جهان است. بنابراین شناسایی روش های جدید برای درمان سرطان پستان ضروری می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر میکرووزیکول های حاوی دوکسوروبیسین (ev-dox) بر روی رده سلولی mcf-7 می باشد. سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی انسان جدا شدند. میکرووزیکول های مترشحه از سلول های بنیادی مزانشیمی با اولتراسانتریفوژ استخراج شدند. شکل و سایز میکرووزیکول ها به ترتیب با sem و dls بررسی شدند. دوکسوروبیسین با روش سونیکاسیون در میکرووزیکول ها بارگذاری شد. سلول های سرطانی پستان رده mcf-7 با مقادیر 2.5، 5، 10، 20 و 40 میکرومولار از دوکسوروبیسین به مدت 24 و 48 ساعت و هم چنین با مقادیر 0.625، 1.25، 2.5، 5 و 10 میکرومولار از ev-dox به مدت 48 و 72 ساعت تیمار شدند. ic50 براساس نتایج آزمایش mtt تعیین شد. یافته های حاصل از sem و dls نشان دادند که میکرووزیکول های استخراج شده شکلی کروی با اندازه ای حدود 592.3 نانومتر داشتند. نتایج mtt نشان داد که میکرووزیکول ها به تنهایی فاقد هرگونه اثر مهاری معناداری بر روی سلول های mcf-7 هستند و میزان ic50 را برای دوکسوروبیسین و ev-dox به ترتیب 2.2 و 2.4 میکرومولار گزارش شد. ev-dox می تواند به عنوان یک داروی شیمی درمانی، استراتژی مناسبی برای درمان سرطان پستان باشد چرا که این مطالعه نشان داد میزان مرگ سلولی ایجاد شده ناشی از این نوع درمان بیشتر از درمان با دوکسوروبیسین است. همچنین سنجش زنده مانی نشان داد که میزان آپوپتوز ایجاد شده توسط ev-dox (56.5 درصد) به میزان قابل توجهی بیشتر از dox (43 درصد) می باشد (p < 0. 01).

inhibition of breast cancer cells by microvesicles containing doxorubicin

breast cancer (bc) is the leading cause of cancer-related death among women in the whole world. therefore, it is necessary to identify new methods for bc treatment. the purpose of this research is to investigate the effect of microvesicles containing doxorubicin (ev-dox) on the mcf-7 cell line. mesenchymal stem cells (mscs) were isolated from human adipose tissue. microvesicles secreted from mscs were extracted by ultracentrifugation. the shape and size of microvesicles were assessed by sem and dls, respectively. doxorubicin (dox) was loaded into microvesicles by sonication method. mcf-7 cells were treated with different concentrations of dox (2.5, 5, 10, 20, and 40 μm) for 24 and 48 h and ev-dox (0.625, 1.25, 2.5, 5, and 10 μm) for 48 and 72h. ic50 was determined based on mtt assay. the findings from sem and dls showed that the extracted microvesicles are spherical in shape, with a size of about 592.3 nm. mtt results showed that microvesicles aloan had no significant inhibitory effect on mcf-7 cells, and ic50 of dox and ev-dox were reported as 2.2 μm and 2.4 μm, respectively. ev-dox can be a suitable strategy for treating bc because this study showed that the amount of cell death caused by this type of treatment is higher than the treatment with dox. also, the survival assay showed that the amount of apoptosis caused by ev-dox (56.5%) was significantly higher than dox (43%) ( p < 0.01).