بررسی تاثیر عصاره های بادرنجبویه و ناخنک بر عملکرد کبد و تغییرات فیزیولوژیک موش صحرایی

در طب سنتی کشور ما استفاده از گیاهان دارویی برای درمان بیماری های مختلف در حال گسترش است، اما اثرات ترکیبات فعال بیولوژیک برخی از گونه های گیاهی بر سلامت انسان همچنان ناشناخته باقی مانده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره های اتانولی بادرنجبویه و ناخنک بر آنزیم های کبدی alt و ast انجام شد. در مطالعه حاضر 50 سر موش صحرایی نژاد sprague-dawley به پنج گروه مساوی تقسیم شدند. موش‌های گروه اول و دوم روزانه به میزان 600 و 1200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره بادرنجبویه و موش‌های گروه سوم و چهارم روزانه به میزان 600 و 1200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره ناخنک دریافت کردند. پس از 30 روز از قلب موش‌ها خونگیری به عمل آمد و پس از جدا کردن سرم، اندازه گیری آنزیم‌های آسپارتات آمینوترانسفراز (ast) و آلانین آمینوترانسفراز (alt) انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان فعالیت آنزیم ast سرم موش‌های گروه های دریافت کننده عصاره بادرنجبویه و ناخنک در مقایسه با موش‌های گروه کنترل افزایش یافته است که این افزایش فعالیت در گروه ناخنک دوز بالا در مقایسه با گروه کنترل معنی داری بود (0.02=p ). بیشترین میزان فعالیت آنزیم alt سرم در موش های دریافت کننده بادرنجبویه دوز پایین مشاهده گردید که افزایش معنی دار نبود (0.05

The Effect of Melissa Officinalis and Melilotus Officinalis Extracts on Liver Function and Physiological Changes in Rats

Medicinal plants used in traditional medicine of our country to treat various diseases are growing, but the effects of biological active compounds of these plants are still unknown on human health. Melissa officinalis and Melilotus officinalis are widely used in west of Iran as herbal medicine. This study was performed to evaluate the effects of ethanol extraction of Melissa officinalis and Melilotus officinalis on the liver enzymes (ALT and AST). Fifty Sprague Dawley rats were assigned to five equal groups. The animals in groups 1 and 2 received Melissa officinalis extract (600 and 1200 mg/kg, respectively) and the rats of the third and fourth group received Melilotus officinalis extract (600 and 1200 mg/kg, respectively) for 30 days. The blood samples were collected into vacutainers without anticoagulant for biochemical analysis. The results of this study indicate that Melissa officinalis and Melilotus officinalis extracts were able to increase the AST levels in all animals compared to the control group. A significant increase in ALP activity was recorded in group 3 compared to the control (P= 0.027). The highest activity in serum ALT was observed in rats receiving the high dose of Melissa officinalis, but exhibited no statistically significant difference compared to the control group (P>0.05).