بررسی اثرات آنتی هیستامین دیمن هیدرینات بر آنزیم‌های تست عملکرد کبدی و بافت کبد در موش‌های صحرایی نر

دیمن هیدرینات به عنوان یک داروی ضد تهوع و آنتی رفلاکس معدی در موارد تهوع ناشی از مسافرت مورد استفاده می‌باشد. این دارو به راحتی از راه خوراکی جذب می‌گردد. متابولیسم دیمن هیدرینات کبدی است و از کلیه‌ها به صورت متابولیت دفع می‌گردد. در این تحقیق به بررسی اثرات داروی آنتی هیستامین دیمن هیدرینات بر بافت کبد و آنزیم‌های کبدی و تاثیرات بالقوه سوء تجویز بیش از حد این دارو پرداخته‌ایم. از 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20 ± 250 گرم استفاده شد. رت‌ها در چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. یک گروه تیمار با دوزهای مختلف 250، 500 و 750  میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به وزن بدن از دارو به صورت خوراکی روزانه به مدت 28 روز داده شد. که در پایان دوره، حیوانات را با استفاده از استنشاق اتر کشته و از خون جهت تست های آنزیمی و کبد جهت انجام آزمایشات پاتولوژی نمونه برداری بعمل آمد. مقایسه سطح آنزیم های ast، alt و alp در گروه‌های تیمار 2/5، 5 و 7/5 در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد (p<0/05). بررسی‌های بافت شناسی کبد گروه‌های تیمار، تخریب سینوزوئیدها، از بین رفتن مجاری صفراوی، نامرتب قرارگیری سلول‌ها کنار هم و عدم وجود سلول‌های کوپفر را نمایان کرد که مشخص کننده اثر تخریبی دیمن هیدرینات بر بافت کبد است. دیمن هیدرینات همانند سایر داروها علاوه بر اثرات مثبت می‌تواند اثرات نامطلوبی نیز داشته باشد. یکی از بافت‌های تحت آسیب کبد است، لذا بایستی هنگام تجویز عوارض ناخواسته دارو نیز در نظر گرفته شود.