اثر موننسین یا پروتکسین بر فراسنجه‌های تولید گاز یونجه و جو در محیط کشت خالص قارچ‌های شکمبه

در این پژوهش، اثر سطوح مختلف موننسین سدیم (نوعی آنتی بیوتیک یونوفری) یا پروتکسین (نوعی پروبیوتیک) بر فرآیند تخمیر و تخمین فراسنجه های تولید گاز یونجه، جو و مخلوط یونجه+جو در شرایط برون تنی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (خوراک های پایه بدون افزودنی)، خوراک های پایه + موننسین سدیم (500 یا 1000 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) و خوراک های پایه + پروتکسین (500 یا 1000 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) بودند. مقادیر تولید گاز با استفاده از آزمون تولید گاز در محیط کشت خالص قازچ های شکمبه گوسفند اندازه گیری شد. نتایج این پژوهش نشان داد سطح 1000 میلی گرم در کیلوگرم موننسین سدیم سبب کاهش معنی دار تولید گاز از بخش قابل تخمیر، هضم پذیری ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و کل تولید گاز علوفه یونجه و دانه جو نسبت به دیگر تیمارها شد، اما سطح 1000 میلی گرم در کیلوگرم پروتکسین مکمل شده به دانه جو تولید گاز از بخش قابل تخمیر، کل تولید گاز، هضم پذیری ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم را در حضور قارچ های شکمبه بطور معنی‌داری افزایش داد. با توجه به نتایج آزمایش حاضر، به نظر می رسد پروبیوتیک پروتکسین سبب افزایش تولید گاز مواد خوراکی در محیط کشت قارچ های شکمبه در مقایسه با انتی بیوتیک موننزین شد. بنابراین، انجام آزمایشات بیشتر به منظور بررسی جایگزینی پروبیوتیک ها با آنتی بیوتیک ها بر فراسنجه‌های تخمیری و جمعیت میکروبی شکمبه در شرایط برون تنی و درون تنی ضروری به نظر می رسد.