مقایسه روش های جداسازی بیوفیلم های باکتریایی تشکیل شده بر سطوح لوله های انتقال آب و وسایل استفاده شده در شیردوشی در دامدارای ها

بیوفیلم های باکتریایی بسته به ترکیب و محل ایجاد می توانند سودمند یا زیان آور باشند. تشکیل آنها در لوله های انتقال آب و استفاده شده در شیردوشی در دامداری ها می تواند مشکلاتی را ایجاد نمایدو منبع بالقوه ای برای آلودگی باشد. در این تحقیق با توجه به توانایی تشکیل بیوفیلم توسط باکتری با سیلوس سوبتیلیس با برخورداری از خصوصیات ویژه انتخاب گردید. ابتدا امکان تشکیل بیوفیلم بر روی قطعات مختلف پلاستیک (پلی وینیل کلراید، پلی پروپیلن و پلی اتلین گیکول)، فلزآلومینیوم و شیشه در دمای 4،30،37 درجه سانتیگراد مورد مطالعه قرار گرفت. بر روی تمام سطوح مورد استفاده بیوفیلم با سیلوس سوبتیلیس تشکیل شد. و دمای بهینه تشکیل بیوفیلم آن 30 درجه سانتیگراد تعیین گردید. دو روش جداسازی بیوفیلم ها شامل زدودن با سوآپ و ورتکس بکار رفت و بازده هر روش محاسبه گردید. روش ورتکس بازده و کارایی بیشتری برای جداسازی سلولهای چسبیده و بیوفیلمها از سطوح مختلف داشت. شمارش تام پرگنه های حاصل از بیوفیلم مشخص کرد که احتمال چسبیدن باکتریها به سطوح پلاستیکی به خصوص پلی پروپیلن بیشترین و سطوح شیشه ای کمترین بود.در واقع چسبیدن سلول های باکتری با توجه به خاصیت فیزیکی سطوح به نسبت 22/1 برابر ممکن است متغیر باشد .نتایج این مطالعه می تواند به انتخاب لوله های مناسب برای انتقال مایعات بویژه آب و کاهش آلودگی در دامداری ها کمک کند.