اثر افزودنی باکتریایی و مواد جاذب رطوبت بر قابلیت تخمیر و ترکیب مواد مغذی سیلاژ تفاله چغندرقند با استفاده از سیلوهای آزمایشگاهی

هدف از این مطالعه بررسی نقش افزودنی میکروبی تولید کننده اسید لاکتیک و همچنین جاذب های مختلف در کاهش پس آب و بهبود ویژگی های شیمیایی و تخمیری سیلاژ تفاله چغندرقند تازه بود. در آزمایش اول تفاله چغندر بصورت خالص یا به صورت مخلوط شده با 5 درصد کاه یا 5 درصد پیت بمدت 90 روز سیلو شد. در آزمایش دوم تفاله چغندر با افزودنی میکروبی، پیت و یا مخلوط آنها سیلو شد. غلظت ماده خشک و دیواره سلولی در سیلاژهایی که کاه یا پیت دریافت کرده بودند بیشتر از تیمار شاهد بوده و پس آب تولیدی کاهش پیدا کرد (01/0p <). افزودن جاذب ها موجب کاهش غلظت اسید لاکتیک (01/0p <) و افزایش ph (05/0p <) و نیتروژن آمونیاکی (01/0p <) در سیلاژ تفاله چغندرقند تازه گردید. اضافه کردن کاه و افزودنی میکروبی باعث افزایش غلظت اسید استیک و اسید بوتیریک و کاهش لاکتات (01/0p <) و نسبت لاکتات به اسید های چرب فرار شد. در مقابل، افزودن پیت باعث کاهش غلظت اسید استیک، اسید پروپیونیک و لاکتات (01/0p <) و افزایش نسبت لاکتات به اسید های چرب فرار (01/0p <) گردید. افزودنی میکروبی موجب کاهش ph و افزایش غلظت نیتروژن آمونیاکی و نسبت نیتروژن آمونیاکی از کل نیتروژن سیلاژ شد (01/0p <). بدلیل تخمیر با تولید بیشتر لاکتات، غلظت پائین تر نیتروژن آمونیاکی و تاثیر منفی کمتر بر قابلیت هضم سیلاژ در تیمار پیت نسبت به کاه و افزودنی میکروبی، توصیه می شود که تفاله چغندرقند تازه با 5 درصد پیت سیلو گردد.