گوارش‌پذیری مواد مغذی، فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای و عملکرد تولیدی در پاسخ به منبع دانه غله و مکمل روغن در جیره گاوهای شیری هلشتاین

اثرات منبع غله و مکمل روغن بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، فراسنجه‌های تخمیر شکمبه و عملکرد تولیدی گاوهای شیری با استفاده از هشت راس گاو هلشتاین چند بار‌ زایش (3/1 ± 3/3) در قالب آزمایش فاکتوریل 2 × 2 و بر پایه طرح مربع لاتین (4 × 4) دو بار تکرار شده ارزیابی شدند. جیره‌های آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره‌ای بر پایه 100 درصد دانه جو در بخش کنسانتره با 2 درصد (بر اساس ماده خشک جیره) روغن ماهی؛ 2) جیره‌ای بر پایه 100 درصد دانه جو در بخش کنسانتره با 2 درصد روغن سویا؛ 3) جیره‌ای بر پایه 100 درصد دانه ذرت در بخش کنسانتره با 2 درصد روغن ماهی؛ و 4) جیره‌ای بر پایه 100 درصد دانه ذرت در بخش کنسانتره با 2 درصد روغن سویا. ماده خشک مصرفی در جیره‌هایی بر پایه جو در مقایسه با جیره‌هایی بر پایه ذرت تمایل به افزایش داشت. این در حالی است که ماده خشک مصرفی در جیره‌های حاوی روغن ماهی در مقایسه با جیره‌های حاوی روغن سویا کاهش یافت. گوارش‌پذیری ظاهری ماده خشک و عصاره اتری در کل دستگاه گوارش در جیره‌هایی بر پایه ذرت در مقایسه با جیره‌هایی بر پایه جو بیش‌تر بودند. روغن ماهی گوارش‌پذیری ظاهری کربوهیدرات غیر الیافی و عصاره اتری را در مقایسه با روغن سویا کاهش داد. غلظت مولاری پروپیونات متاثر از اثر متقابل بین اثرات اصلی شد. در جیره‌هایی بر پایه جو در مقایسه با جیره‌هایی بر پایه ذرت، غلظت مولاری پروپیونات شکمبه گاوهای تغذیه شده با روغن سویا افزایش یافت. منبع غله تاثیری بر تولید شیر و ترکیبات آن نداشت. روغن ماهی در مقایسه با روغن سویا تولید شیر و ترکیبات آن را به طور منفی تحت تاثیر قرار داد. بین تیمارهای آزمایشی بازده خوراک بدون تغییر باقی ماند. نتایج نشان داد اثر متقابلی بین منبع غله و مکمل روغن بر عملکرد تولیدی گاوهای شیری وجود ندارد. تغذیه روغن ماهی در مقایسه با روغن سویا (اما نه تغییر دادن تخمیرپذیری جیره‌ها) با کم کردن ماده خشک مصرفی عملکرد تولیدی گاوهای شیری را تحت تاثیر قرار نداد.