تاثیر سطوح مختلف دانه سویای پرچرب اکسترود شده بر عملکرد، متابولیت‌های خون و ریخت‌شناسی مخاط روده جوجه‌های گوشتی

آزمایشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف دانه سویای پرچرب اکسترود شده بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و ریخت شناسی مخاط روده جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. دانه سویای پرچرب در دمای 155 درجه سانتیگراد به مدت 15 ثانیه، اکسترود شد. در این آزمایش، تعداد 144 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه به 12 گروه شامل 3 تیمار در 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار تقسیم شدند و دانه سویای اکسترود شده در سطوح صفر، 5/7 و 15 درصد در جیره‌های آغازین، رشد و پایانی جوجه‌های گوشتی استفاده شد. در دوره آغازین، مصرف خوراک جوجه‌های دریافت کننده سطح 15 درصد دانه سویا نسبت به گروه شاهد بطور معنی داری کاهش پیدا کرد ولی این تفاوت در بقیه دوره‌ها معنی دار نبود. افزایش وزن روزانه جوجه‌ها نیز در طول کل دوره (42-1 روزگی) با افزایش سطح دانه سویای اکسترود شده کاهش یافت. وزن نسبی پانکراس و آنزیم‌های آسپارتات آمینوترانسفراز ، آلانین آمینو ترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز وکراتین فسفوکیناز سرم خون جوجه‌ها تحت تاثیرسطوح دانه سویای اکسترود قرار نگرفت. تری گلیسرید وکلسترول کل سرم خون جوجه‌ها با افزایش دانه سویا در جیره بطور معنی داری کاهش یافت. طول پرز مخاط جوجه‌ها نیز در قسمت دیودنوم روده کوچک با افزایش سطح دانه سویای اکسترود شده در جیره کاهش یافت که این کاهش طول پرز منجر به کاهش سطح جذبی پرزهای مخاط دیودنوم گردید ولی عمق کریپت ونسبت طول پرز به عمق کریپت تحت تاثیر سطوح دانه سویای اکسترود شده جیره قرار نگرفت. در قسمت ژوژنوم و ایلیوم روده کوچک، هیچ یک ازخصوصیات ریخت شناسی مخاط، تحت تاثیر سطوح دانه سویای اکسترود شده در جیره قرار نگرفت. نتیجه گیری می‌شود که استفاده از دانه سویای اکسترود شده در دمای 155 درجه سانتیگراد تا سطح 15 درصد باعث اختلاف معنی داری در عملکرد تولید جوجه‌های گوشتی در طول کل دوره نگردید؛ اگرچه طول پرز و سطح جذبی پرزهای مخاط دیودنوم جوجه‌ها با افزایش سطح دانه سویای اکسترود شده در جیره کاهش یافت.