بررسی عملکرد و شیوع آسیت در جوجه های گوشتی در پاسخ به برنامه های محدودیت غذایی و تغذیه وعده ای

این آزمایش به منظور بررسی اثر محدودیت غذایی و تغذیه وعده ای بر عملکرد، ترکیب لاشه و شاخص های مرتبط با آسیت در جوجه های گوشتی سویه راس 308 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تغذیه آزاد، محدودیت غذایی از 7 تا 14 روزگی، محدودیت غذایی از 7 تا 21 روزگی، تغدیه وعده‌ای از 7 تا 14 روزگی، تغدیه وعده ای از 7 تا 21 روزگی بودند. پرندگان مورد آزمایش از سن یک تا 7 روزگی و پس از 21 روزگی به صورت آزاد تغذیه شدند. به هر تیمار آزمایشی 4 تکرار با 12 قطعه جوجه (جنس نر) تخصیص داده شد. نتایج آزمایش نشان داد افزایش وزن در پرندگان گروه های محدودیت غذایی و تغذیه وعده ای 21-7 روزگی به صورت معنی داری کمتر از گروه تغذیه آزاد بود. تمام پرندگان توانستند با کسب رشد جبرانی در دوره پس از آزمایش، افزایش وزنی مشابه با گروه تغذیه آزاد در سن 42 روزگی داشته باشند. اعمال تیمارهای آزمایشی بر ضریب تبدیل غذایی و ترکیب لاشه جوجه های گوشتی تاثیر معنی دار نداشتند، ولی اثر آن ها بر مصرف خوراک در 22 تا 42 روزگی معنی دار بود. غلظت آنزیم لاکتات دهیدروژناز گروه های محدودیت غذایی 21-7 و تغذیه وعده ای 21-7 به صورت معنی داری کمتر از سایر گروه های آزمایشی بود. غلظت هموگلوبین نیز در گروه تغدیه وعده ای 21-7 به طور معنی داری کمتر از گروه تغذیه آزاد بود. نتایج این آزمایش نشان داد اعمال گرسنگی به صورت محدودیت غذایی و همچنین تغذیه وعده ای تا سن 21 روزگی در مقایسه با تغذیه آزاد تاثیری بر عملکرد، ترکیب لاشه و شاخص آسیت در جوجه های گوشتی نداشت، اما سبب کاهش نسبی غلظت آنزیم لاکتات دهیدروژناز و هموگلوبین خون شد.