اثر سیلی مارین بر تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط سرب در جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سیلی مارین در تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط سرب در جوجه های گوشتی انجام شد. برای این منظور 240 قطعه جوجه گوشتی به 6 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (هر تکرار شامل 10 قطعه جوجه گوشتی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 شامل دو سطح سرب (0 و 200 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و سه سطح سیلی مارین (0، 100 و 200 میلی گرم در کیلوگرم جیره) اختصاص یافت. نتایج نشان می دهد افزودن 200 میلی گرم سیلی مارین اثرات منفی سرب بر افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را در کل دوره آزمایش کاهش داد و پرنده در معرض تنش اکسیداتیو افزایش وزنی مشابه با تیمار شاهد نشان داد. همچنین، استفاده از 200 میلی گرم سیلی مارین در زمانی که پرنده در معرض تنش اکسیداتیو قرار داشت، به طور محسوسی باعث بهبود درصد وزن نسبی ترکیبات لاشه شد. افزون بر این، با افزایش مقدار سیلی مارین در جیره تحت شرایط تنش اکسیداتیو، مقدار فراسنجه های چربی خون (کلسترول، تری گلیسرید و ldl) به طور غیرمعنی داری کاهش یافت. بعلاوه، در زمان تغذیه جوجه های گوشتی با جیره آلوده به سرب و درگیر شدن سیستم آنتی اکسیدانی پرنده با تنش اکسیداتیو، استفاده از 200 میلی گرم سیلی مارین به طور معنی داری موجب افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز و کاهش مقدار مالون دی آلدهید و نسبت هتروفیل به لنفوسیت شد. نتایج این آزمایش پیشنهاد می کند سیلی مارین در شرایط بروز تنش اکسیداتیو القایی توسط سرب دارای نقش حفاظتی می باشد و با تقویت سیستم آنتی اکسیدانی موجب بهبود عملکرد پرنده می گردد.