اثر سطح تعادل الکترولیتی جیره بر عملکرد تولیدی و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش حرارتی

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تعادل الکترولیتی جیره بر عملکرد تولیدی و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط محیطی تنش حرارتی این آزمایش با استفاده از 300 قطعه جوجه خروس یک روزه گوشتی، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. جیره های آزمایشی بر پایه ذرت- سویا با سطوح مختلف تعادل الکترولیتی (50، 150، 250، 350 و 450 میلی اکی والان در کیلوگرم) تهیه شدند. به منظور اعمال تنش حرارتی از سن 28 تا 42 روزگی جوجه ها روزانه به مدت 4 ساعت در معرض دمای 35 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. جهت بررسی پاسخ های ایمنی از آزمایش تزریق عضلانی 5/0 میلی لیتر گلبول قرمز گوسفند با غلظت پنج درصد در سن 18 و 30 روزگی استفاده شد و تیتر آنتی بادی 6 و 12 روز بعد از هر تزریق برای پاسخ های اولیه و ثانویه تعیین شد. در سن 21 روزگی حداکثر مصرف خوراک و میانگین وزن را پرندگان تغذیه شده با جیره با تعادل الکترولیتی 250 میلی اکی والان در کیلوگرم نشان دادند، در حالیکه در سن 42 روزگی بالاترین سطح شاخص های عملکردی فوق الذکر به پرندگان تغذیه شده با جیره با تعادل الکترولیتی 350 میلی اکی والان در کیلوگرم تعلق داشت. اثر سطوح مختلف تعادل الکترولیتی جیره روی ضریب تبدیل غذایی، معنی داری شد (05/0 < p). پاسخ های ایمنی اولیه و ثانویه نشان داد که در 6 و 12 روز بعد از تزریق اولیه (پاسخ های ایمنی اولیه)، بیشترین تیتر آنتی بادی به ترتیب، در پرندگان تغذیه شده با جیره با تعادل الکترولیتی 450 و 50 میلی اکی والان در کیلوگرم بود. در 6 و 12 روز بعد از تزریق ثانویه (پاسخ های ایمنی ثانویه)، بیشترین تیتر آنتی بادی به ترتیب، در پرندگان تغذیه شده با جیره با تعادل الکترولیتی 350 و 450 میلی اکی والان در کیلوگرم مشاهده شد. همچنین سطح تعادل الکترولیتی350میلی اکی والان در کیلوگرم، بیشترین تیتر آنتی بادی بر علیه نیوکاسل و برونشیت را نشان داد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد سطح تعادل الکترولیتی جیره 250 میلی اکی والان در کیلوگرم برای شرایط حرارتی معمول پرورش و 350 میلی اکی والان در کیلوگرم برای شرایط تنش حرارتی مناسب می باشند.