تغییرات فراسنجه های خونی، درصد هماتوکریت و وزن اندام های داخلی در شرایط القا آسیت در جوجه گوشتی

به منظور بررسی تاثیر آسیت بر فراسنجه های خون و وزن اندام های داخلی بدن از 335 قطعه پرنده مربوط به یک خط پدری از لاین تجاری آرین استفاده شد. 161 قطعه از جنس نر و 174 قطعه از جنس ماده به صورت تصادفی انتخاب و تحت دو تیمار شاهد و نمکی (تشدیدکننده بروز نشانه های آسیت) قرار گرفتند. میزان وزن بدن در 54 روزگی و میزان افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک در دوره زمانی23 تا 54 دوره پرورش اندازه گیری شد. علاوه بر این میزان گازهای خونی در روزهای 28، 35،42 و 54 اندازه گیری و درصد هماتوکریت در روزهای 14، 21، 28، 35، 42 و 54 اندازه گیری شد. پس از کشتار پرنده ها در سن 54 روزگی وزن کبد، قلب، طحال و چربی محوطه بطنی پرنده ها تعیین شد. وجود مایع در محوطه بطنی، رنگ کبد و سینه در انتهای آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. میزان تلفات ناشی از آسیت نیز در طی دوره پرورش رکوردبرداری شدند. نتایج نشان داد، ضریب تبدیل خوراک، وزن بدن، مصرف خوراک در کل دوره بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت ولی میزان افزایش وزن بدن در جنس نر بین دو تیمار معنی دار بود (05/0p < ). وزن کبد و طحال در هر دو جنس بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت ولی چربی محوطه بطنی در هر دو جنس در تیمار آسیت کاهش معنی داری یافته است (01/0p < ). نسبت وزن بطن راست به وزن بطن ها به عنوان شاخصی از آسیت فقط در جنس نر تفاوت معنی داری داشت (01/0p < ). وجود مایع در محوطه شکمی و رنگ سینه تفاوت معنی داری بین تیمارها نداشت ولی رنگ کبد دارای تفاوت معنی داری بین تیمارها در هر دو جنس داشت (01/0p < ). تفاوت معنی داری بین تیمارها در فشار دی اکسیدکربن و اکسیژن و درصد هماتوکریت خون فقط در جنس نر و در انتهای دوره (54 روزگی) مشاهده شد. ولی درصد اکسیژن اشباع خون در روزهای 35، 42 و 54 دوره پرورش در جنس نر و در تیمار آسیت به طور معنی داری (05/0p < ) کاهش یافته است. نتایج این مطالعه نشان داد درصد هماتوکریت خون نمی تواند معیار مناسبی برای پیش بینی آسیت باشد و درصد اکسیژن اشباع معیار مناسبتری برای تشخیص جوجه های آسیتی می باشد.