برآورد و مقایسه احتیاجات تریونین قابل هضم در دوره رشد جوجه‌های گوشتی

دو آزمایش همزمان به منظور تعیین احتیاجات تریونین بر اساس قابلیت هضم استاندارد شده در دو سویه تجاری راس 308 و کاب 500 از سن 15 تا 28 روزگی انجام پذیرفت. جیره پایه حاوی گندم، تریتیکاله و کنجاله گلوتن ذرت برای مقادیر کافی همه مواد مغذی به جز تریونین براساس توصیه های quick chick (2006) تنظیم گردید. سطوح افزایشی مکمل تریونین به جیره پایه افزوده شد تا شش تیمار آزمایشی در دامنه 46/0 تا 81/0 درصد تریونین قابل هضم تامین گردد. جوجه‌ها بصورت تصادفی در 48 پن آزمایشی (4 تکرار و در هر تکرار 12 پرنده) در قالب طرح کاملاً تصادفی قرار گرفتند و هر واحد آزمایشی یکی از شش سطح اسید آمینه را از 15 تا 28 روزگی دریافت نمود. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، میزان مصرف تریونین قابل هضم در طی دوره آزمایشی اندازه گیری شدند. این صفات عملکردی به سطوح افزایشی تریونین بصورت غیرخطی پاسخ دادند و اثر متقابل میان تریونین و سویه به جز برای افزایش وزن بدن برای سایر فراسنجه های عملکردی معنی دار بود. سویه تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی نداشت و هر دو سویه با راندمان یکسانی از خوراک مصرفی برای رشد استفاده نمودند. میزان احتیاجات تریونین قابل هضم با استفاده از مدل های خطوط شکسته خطی و خطوط شکسته درجه دو برآورد شدند. در سویه راس 308 میزان احتیاجات تریونین قابل هضم با استفاده از مدل خطوط شکسته خطی برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب 69/0 و 76/0 درصد برآورد گردید. با برازش مدل خطوط شکسته درجه دو روی داده های افزایش وزن بدن میزان احتیاجات تریونین 79/0 درصد جیره بر اساس قابلیت هضم استاندارد شده برآورد شد. در سویه کاب 500، با استفاده از مدل خطوط شکسته خطی میزان احتیاجات تریونین برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب 69/0 و 71/0 درصد برآورد گردید. با برازش مدل خطوط شکسته درجه دو میزان احتیاجات مذکور به ترتیب 79/0 و 81/0 درصد جیره برآورد شد. با توجه به مدل و پاسخ رشد مورد استفاده برای برآورد احتیاجات، تفاوت چشمگیری در احتیاجات تریونین دو سویه تجاری مشاهده نمی‌شود و در دوره رشد دو سویه احتیاجات تقریباً یکسانی دارند.