تاثیر سطوح مختلف پروتیین خام و تریونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی در دوره آغازین و رشد

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پروتیین خام و تریونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی در دوره آغازین (7 تا 24 روزگی) و رشد (25 تا 42 روزگی) انجام شد. در این مطالعه از 288 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 استفاده شد که در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل (2×4) با 3 تکرار انجام گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل 2 سطح پروتیین (توصیه راهنمای سویه راس 308 و 5 درصدکمتر از آن) و 4 سطح تریونین (90، 100، 110، 120 درصد توصیه 1994 nrc,) بودند. در دوره آغازین، سطح تریونین بر ضریب تبدیل خوراک تاثیر معنی‌داری داشت و با افزایش سطح تریونین جیره از 90 درصد به 120 درصد توصیه nrc ضریب تبدیل خوراک بهبود یافت. علاوه بر این، اثرات متقابل بین سطح پروتیین و سطح تریونین بر خوراک مصرفی معنی‌دار بود. وزن کل دستگاه گوارش نیز در دوره آغازین به طور معنی‌داری تحت تاثیر سطح پروتیین جیره قرار گرفت. در دوره رشد، تغذیه با سطوح تریونین بیشتر از 90 درصد توصیه nrc باعث بهبود معنی‌دار افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک گردید. سطوح تریونین جیره بر درصد گوشت سینه در سن 24 روزگی تاثیر معنی‌داری داشت. همچنین اثرات متقابل بین سطوح پروتیین و تریونین بر چربی محوطه بطنی معنی‌دار بود. در هر دو دوره آغازین و رشد، با کاهش سطح پروتیین و افزایش سطح تریونین جیره، هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن کاهش، و سود تغذیه ای افزایش یافت که بهترین عملکرد را سطح تریونین 110 درصد توصیه nrc داشت. اثر تریونین بر میزان تیتر آنتی بادی در پاسخ به تزریق srbc در 41 روزگی معنی‌دار بود، و افزایش سطح تریونین بیشتر از 90 درصد توصیه nrc میزان تیتر آنتی بادی را در پاسخ به تزریق srbc افزایش داد. به طور کلی این آزمایش نشان داد که افزودن تریونین تا حد 110 درصد توصیه nrc، منجر به بهترین عملکرد و بهبود خصوصیات لاشه و ایمنی جوجه‌های گوشتی می‌گردد.