تعیین ترکیب شیمیایی و ارزش غذایی سیلاژ بوته گوجه‌فرنگی فرآوری‌شده با سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند به روش کیسه‌های نایلونی و تولید گاز

ترکیبات شیمیایی، تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای و تولید گاز به روش آزمایشگاهی سیلاژ بوته گوجه‌فرنگی فرآوری‌شده با تفاله خشک چغندرقند با استفاده از سه راس گاو نر بالغ هلشتاین دارای فیستولای شکمبه‌ای دائمی تعیین شد. نمونه‌های آزمایشی جمع‌آوری و بخشی از آن خشک و بخش دیگر با سطوح 0، 4 و 8 درصد تفاله خشک چغندرقند در کیسه‌های نایلونی سیلو شدند و پس از بازگشایی، آزمون تولید گاز انجام شد و بخشی از نمونه‌ها برای تعیین خصوصیات تجزیه‌پذیری ماده خشک، پروتئین خام و دیواره سلولی در ساعات متوالی استفاده شد. ترکیب شیمیایی بوته گوجه‌فرنگی نشان داد که این گیاه به‌ترتیب محتوی 26، 14، 40.2، 28.3 و19.6 درصد ماده خشک، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی‌سلولز و خاکستر خام است. فراسنجه‌های تجزیه پذیری ماده خشک شامل، بخش سریع تجزیه (a)، بخش کندتجزیه (b) و ثابت نرخ تجزیه (c) درنمونه سیلاژ فرآوری‌شده با سطوح 0، 4 و 8 درصد تفاله خشک چغندرقند به‌ترتیب برابر با 21.69، 44.97، 0.069 و 20.57، 45.15، 0.067 و 25.12، 43.11،0.097 درصد در ساعت بود. همچنین، فراسنجه‌های تولید و نرخ تولید گاز، ماده آلی قابل متابولیسم و انرژی قابل متابولیسم نمونه‌های آزمایشی به‌ترتیب برابر با 48.79، 54.26، 54.60 میلی‌لیتر به‌ازای گرم ماده خشک، 0.048، 0.055، 0.058 میلی‌لیتر در ساعت، 75.17، 78.58، 75.55 گرم در 100گرم ماده خشک و 7.55، 8.52، 8.75 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک تعیین شد. به‌طور کلی نتایج این آزمایش نشان می‌دهد که بوته گوجه‌فرنگی دارای ترکیبات مغذی مورد نیاز نشخوارکنندگان بوده و عمل‌آوری با موادی مانند تفاله خشک چغندرقند باعث افزایش ارزش غذایی آن می‌گردد.