نام‌دهی در شخصیّت‌پردازی: فتنه یا آزاده؟

فردوسی و نظامی هر دو داستان بهرام‌گور و کنیزش را در شکارگاه روایت کرده‌اند. در این پژوهش به چگونگی فرآیند اسم‌گذاریِ «متفاوتِ» یک «شخصیّتِ واحد» در این دو روایت پرداخته می‌شود. بررسی شخصیّت‌پردازی با تمرکز بر مقوله «فرآیند نام‌دهیِ شخصیّت‌ها» نکته‌ایست که در پژوهش‌ها کم‌تر بدان توجّه شده است و نگارنده در این مقاله بر آن تمرکز می‌کند. نام کنیزکِ بهرام در روایتِ فردوسی «آزاده» و در روایت نظامی «فتنه» است. پرسشِ اصلی نگارنده در این پژوهش عبارت است از این‌که در این داستان شخصیّت‌پردازی از طریق نام‌های تمثیلی (نمادین) چگونه تقویّت می‌شود؟ برای تحلیل این امر، بررسی چگونگیِ شخصیّت‌پردازی و کانون‌سازی ضروریست. طبق نتیجه بدست آمده، نام‌گذاری‌ها با «ژانرهایِ» این روایت‌ها کاملاً متناسب و هماهنگ است. به‌عبارت دیگر،‌ تفاوت میان دیدگاه و انگیزه‌های فردوسی و نظامی که به خلق ژانرهای متفاوت نیز می‌انجامد، سبب روایت‌گری و بالتّبع نام‌گذاری‌هایِ متفاوت دو شاعر در داستانی یگانه شده است.