|
|
|
|
شیوه‌های شخصیت‌پردازی در شاهنامه فردوسی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
نیک روز یوسف ,احمدیانی محمد هادی
|
|
منبع
|
پژوهشنامه ادب حماسي - 1393 - دوره : 10 - شماره : 18 - صفحه:173 -191
|
|
چکیده
|
شخصیت به هم‌راه پیرنگ محوری‌ترین و مهم‌ترین عناصر داستانی بشمار می‌آید. عنصر شخصیت در ادبیات داستانی قدیم و جدید عنصری ثابت و با اهمیت بوده، و سنگ بنای اثر ادبی را تشکیل می‌دهد. در بیان اهمیت شخصیت داستانی همین بس که اگر در داستان، شخصیت وجود نداشته باشد، ماجرایی اتفّاق نخواهد افتاد. شخصیت‌ها در متون داستانی به دو روش مستقیم و غیر مستقیم پردازش می‌شوند. شاهنامه فردوسی را نیز می‌توان اثری داستانی بحساب آورد. فردوسی نسبت به عنصر شخصیت همانند دیگر عناصر داستان، ژرف نگری و دقتی بسیار داشته است. شخصیت‌پردازی عاملیست که به وسیله آن می‌توان ویژگی‌ها، روحیات، افکار و دیگر خصوصیات شخصیت را برای خواننده روشن کرد. لذا نویسنده کوشیده است نحوه نگرش فردوسی به شخصیت‌ها و شیوه‌های شخصیت‌پردازی وی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.
|
|
کلیدواژه
|
شاهنامه فردوسی ,داستان ,شخصیت پردازی ,روش مستقیم ,روش غیرمستقیم ,Shahnameh ,story ,characterization ,direct or explicit approach ,indirect or implicit approach
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج, استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی – استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی – دانشگاه آزاد اسلامی – واحد یاسوج ایران , ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج, دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی – دانشگاه آزاد اسلامی – واحد یاسوج ایران , ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mhadiahmadiani@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|