|
|
|
|
حدیث مولانا و مثنویِ او در مجالس و سخنان عارفان هند
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
قاسمی شریف حسین
|
|
منبع
|
پژوهشنامه ادب حماسي - 1389 - دوره : 6 - شماره : 9 جلد دوم - صفحه:144 -151
|
|
چکیده
|
عارفان بزرگ هند، همواره با عارفان ایرانی ارتباط داشته‌اند. مهاجرت عارفان به سرزمین هند و ورود مسلمانان از خراسانِ قدیم به این سرزمین به گسترش این ارتباط‌ها مدد می‌کرد. همواره عارفانِ هند پیران و وابستگانی در خراسان داشته‌اند و این وابستگی‌ها تا دیر زمان ادامه داشته است.یکی از عارفان نام‌دار و سرشناس ایرانی، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است که در زمان خود، سلسله معنوی و عرفانیش در هند ناشناخته ماند، با این وجود همواره مورد عنایت فقیران و عارفان هندی قرار گرفت و مثنوی و غزلیاتش در مجالس و سخنان عارفان هندی طنین انداز شد. عارفان همواره برای تصدیق و تایید سخنانِ عرفانی خود و بویژه درباره وحدت وجود از ابیاتِ مثنوی بهره می‌جستند؛ عارفانی هم‌چون بوعلی‌شاه‌قلندر، شیخ‌امان‌الله‌پانی‌پتی، شیخ‌حسن‌بدخشی و ....در این پژوهش چگونگی تاثیرپذیری عارفانِ هندی از مولانا هم‌راه با شواهد و نمونه‌هایی بررسی می‌شود.
|
|
کلیدواژه
|
مولانا ,عارفان هندی ,مثنوی ,غزلیات شمس ,وحدت وجود ,Moulana ,Indian Mystics ,Masnavi ,Ghazaliat Shams ,the unity of being
|
|
آدرس
|
استاد دانش‌گاه دهلی, هند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|