نظام تعامل و تطبیق در مواجهه پوران دخت و اسکندر

قصه­های عامیانۀ بلند در بردارندۀ فضاهای ارزشی و اشکالِ روایی است که اگرچه در ارتباط تنگاتنگ با حماسۀ ملی­اند، به تناسب بازسازی قصه در طول دوره­های مختلف و حضور نقال، عناصر و گفتمان­های عصرهای مختلف را در خود پذیرفته و الگوهای معنایی خود را به تناسب شرایط مختلف تغییر داده­اند. به تبع این ویژگی بخشی از کار روایت­شناسی، بررسیِ نحوۀ برخورد قصه با فضاهای ارزشی جدید است. زمانی که مبنا را بر باور نظام­بودگی متن قرار می­دهیم از بررسی روش برخورد متن با داده­های تازه و تنظیم آن­ها ناگزیریم. روی­کرد نشانه­معناشناسی از طریق تقلیل روایت به ساختارهای انتزاعی و نحوۀ سازمان­دهی آن­ها علاوه بر بررسی فرایندهای هم­نشینی و جانشینی در ژرف­ساخت و روساخت، می­تواند انواع نظام­های گفتمانی را در متن تفکیک و تحلیل کند. بخش اسکندرنامه در کتاب داراب­نامۀ طرسوسی یکی از متفاوت­ترین اسکندرنامه­های ادب فارسی است و داستان چالش دو گفتمان ایرانی و اسلامی راجع به اسکندر را نشان می­دهد. با توجه به روی­کرد نشانه­معناشناسی، پرسشی که نویسنده در پژوهش حاضر در پی پاسخ­گویی به آن است، چگونگی تعامل قصه با داده­های تازه­ای است که در آن گنجانده شده­ است. فرایند هم­نشینی نشانه­ها در نحو روایی، بیان­گر اجزایی است که با پیرنگ داستان ارتباط ساختاری ندارد. بنابراین ابتدا اصول ثابت و جهانی دستور زبان روایت، بررسی و سپس نظام­های گفتمانی دیگر و سازوکار تولید معنا در آن­ها نشان داده شده می­شود.

Interactive and synchronic system in Pourandokht and Eskandar’s encounter

Interactive and synchronic system in Pourandokht and Eskandar’s encounter   *Kobra Bahmani Assistant Professor, Persian Literature, Islamic Azad University, Dorud, Iran Date of reception: 96/11/25 Date of acceptance: 97/5/15 Abstract Although popular novels contain valuable settings and narrative forms which are closely related to national epic, depending on representation of the tale in different ages and also the presence of the naqal or narrator they have accepted elements and discourses of different periods within them and have changed their semantic patterns accordingly.  Because of this characteristic, part of the narratology is the study of the way novel encounters new valuable settings.  When the text is believed to be a systematic whole one is obliged to study the way the text encounters new data.  Semantic approach via reducing the narrative into abstract structures and the way they are organized apart from examining the juxtaposition and substitution processes in deep structure and surface structure could analyze and differentiate variety of discourse systems in the text.  Eskandar Nameh section within Darab Nameh written by Tarsusi is one of the most distinguishing Eskandar Namehs in Persian literature and tells the story of the challenge between the two Persian and Islamic discourses regarding Eskandar.  The purpose of this article is to show how the tale interacts with the new data and setting.  The process of how signs juxtapose in narrative style is indicative of the components which have no structural connection with the plot of the story.  Therefore first general principles of narrative grammar are studied and, then other discourse systems are examined showing how the machinery of meaning production operate in them. * . bahmanikobra@yahoo.com