«سرپرستی» و «فرزندخواندگی» در شاهنامۀ فردوسی با استناد بر کنوانسیون حقوق کودک (1989)

«سرپرستی» و «فرزندخواندگی» یک رابطه حقوقی با ویژگی ها و شرایطی خاص است که با توجّه به سابقۀ تاریخی و نگرش ویژه به آن در ایران باستان، نمونه هایی گوناگون از آن در شاهنامه دیده می شود. هدف نگارنده در این پژوهش بررسی ابعاد گوناگون حقوق این کودکان در شاهنامه و تحلیل آن بر مبنای مواد و بندهای کنوانسیون حقوق کودک است. این سند، نخستین پیمان نامۀ بین المللی جهت حمایت از حقوق کودکان است که با تاکید بر منافع عالیه کودک، همان حقوق و مزایای فرزند طبیعی را برای کودکان تحت تکفّل و فرزندخوانده مقرر داشته است. بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که سرپرستی ها و فرزندخواندگی های شاهنامه تنها ریشه در عوامل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی داشته و به‌ هیچ‌عنوان جنبۀ اجبار اقتصادی در آن ها دیده نمی شود؛ از سویی، این امر تنها مختص جنبۀ «تربیتی» کودکان بوده و بحث بهره مندی از مزایای مالکیتی سرپرست در آن مطرح نیست و برخلاف عمل کرد ضعیف برخی خانواده ها، توجّه همه جانبه سرپرستان به حقوق این کودکان، بویژه کارکرد عاطفی در آن انکارناپذیر است.  

Guardianship and adoption in Shahnameh Ferdowsi according to convention of children’s rights (1989)

Abstract The relationship between guardianship and adoption is a legal one.  It has certain characteristics and necessitates special circumstances which according to its historical background and particular outlook in ancient Persia, various examples of it are seen in Shahnameh.  The purpose of this study is to examine different aspects of the rights of these adopted children in Shahnameh and to analyze the cases according to the articles of the convention of children’s rights.  This document, Shahnameh is the first international agreement which supports the children’s rights and respects the same rights and privileges of a natural child for the adopted ones to the best interests of child.  Different studies demonstrate that the guardianship and adoptions in Shahnameh had roots in social, political, and cultural factors and the economic coercion by no means had any role in the affair, the main concern being the cultivation and raising of children irrespective of winning the benefits gained in the process.  The overall attention of the guardians towards the rights of these children are indeed praiseworthy. The emotional aspect in particular is an integral part of the guardian’s responsibility unlike the weak performances  seen from some families in this regard.    Keywords: Guardianship, adoption, the convention of children’s rights, child, Shahnameh Ferdowsi.