هویت، هسته‌ای‌ شدن و حل منازعۀ هسته‌ای ایران

هدف نوشتار، بررسی ابعاد هویتی و هنجاری تلاش ایران برای پیوستن به باشگاه کشور‌های هسته‌ای است و به این پرسش پاسخ داده است که هویت و دغدغه‌های هویتی در منازعۀ هسته‌ای ایران و حل آن چه جایگاهی دارد. در پاسخ به این پرسش، با استفاده از روش پژوهش تحلیلی و کیفی، این فرضیه به آزمون گذاشته می‌شود که به رسمیت شناخته نشدن دغدغه‌های هویتی ایران توسط غرب در جریان منازعۀ هسته‌ای، در ادامه پیدا کردن این منازعه، اثرگذار بوده است. به همین‌ترتیب، فرونشاندن این دغدغه‌های هویتی در قالب ترتیبات اتخاذشده در قالب برنامه عمل مشترک و سپس برنامه جامع اقدام مشترک، به حل‌وفصل منازعۀ هسته‌ای یاری رسانده است. همچنین نویسنده با استفاده از نظریۀ روانشناسی اجتماعی، دلیل راه یافتن دغدغه‌های هویتی ایران به منازعۀ هسته‌ای را رقابت هویتی میان ایران و غرب می‌داند. به‌این‌ترتیب که رقابت هویتی میان ایران و غرب، مخالفت غرب با تکمیل چرخه سوخت هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم در داخل ایران را از نظر هویتی برای ایران دارای اهمیت ساخته و آن را به تلاش برای احقاق حقوق هسته‌ای خود، باوجود تحریم‌ها و تهدید‌ها مصمم گردانده است.

Identity, Nuclearization and Resolution of Iran’s Nuclear Conflict

In this article the ideational and normative dimensions of Iran’s bid to join the nuclear countries’ club is studied. The main question is: what is the status of identity and ideational concerns in Iranian nuclear conflict and its resolution? Using a qualitative and analytical method, to answer this question, the author tests the hypothesis that nonrecognition of identity concerns of Iran by the West in the course of the nuclear conflict has been effective in the conflict’s continuation. In the same way, quelling the Iranian identity concerns in the framework of the arrangements taken within the Joint Plan of Action and Joint Comprehensive Plan of Action has helped resolution of the nuclear conflict. Using the Social Psychology theory, the author further contends that Iran –West identity competition has served as the reason for inclusion of Iranian identity concerns into the nuclear conflict. In other words, the IranWest identity competition gave significance to the West’s resistance towards Iran’s completion of domestic nuclear fuel cycle as an identity matter and drove it to materialize its nuclear rights despite sanctions and threats.