تحول در دیپلماسی اقتصادی برزیل و الزامات آن برای ایران

برزیل از اواسط دهه 1990 با اصلاحات اقتصادی توانست مسیر پیشرفت و توسعه را با سرعتی کم نظیر بپیماید؛ اما دیپلماسی اقتصادی برزیل در طی کمتر از یک دهه گذشته از سیاست های بسته عبور کرده و خواهان ادغام در نظم اقتصادی جهانی است. لذا پرسش مقاله حاضر این است که چگونه دیپلماسی اقتصادی برزیل از حمایتگرایی گذار و به سمت ادغام در اقتصاد جهانی حرکت کرده و ارتباط آن با ایران چیست. با به کار گیری نظریه وابستگی متقابل پیچیده در تحلیل دیپلماسی اقتصادی برزیل ، مشخص شد که این کشور ضمن کنار گذشتن سنت حمایتگرایی و گرایش به ادغام در ژئواکونومی جهانی، به تنوع سازی در شرکای خود در قالب توافقنامه‌های تجاری، کاهش اتکای صرف به مرکوسور، تقویت ورود سرمایه خارجی و حضور سرمایه‌گذارن برزیلی در خارج از مرزها، اتخاذ سیاست چندجانبه گرایی در قالب نهادهای بین المللی، کاهش نرخ تعرفه و موانع غیر تعرفه‌ای پرداخته است؛ لزوم انعقاد پیمان‌های تجارت ترجیحی و خصوصا آزاد میان ایران و برزیل، ایجاد ظرفیت صادراتی با توجه به مکمل بودن اقتصاد دو کشور و نیز عبور از چالش هایی از قبیل نرخ تعرفه و همکاری در جهت چندجانبه گرایی در قالب نهادهایی چون بریکس، مواردی هستند که به عنوان مسیر جهش و تقویت حوزه سیاستگذاری خارجی ایران در قبال برزیل را نشان می دهند.

development of brazilian economic diplomacy and its implications for iran

ever since the mid-1990s, brazil has undergone significant economic transformations, steering its course towards progress and development at a remarkable pace. however, its economic diplomacy has taken a different route in less than a decade, shifting from closed policies to a desire to be part of the global economic order. therefore, this article delves into how brazilian economic diplomacy has transitioned from protectionism to integration in the world economy and explores the potential for strengthening trade with iran in such a context. drawing on the theory of complex interdependence, it is evident that while abandoning the tradition of protectionism and the tendency to integrate into the global geo-economy, brazil diversified its partners in the form of trade agreements, reduced reliance on mercosur, strengthened the entry of foreign capital and the presence of brazilian investors oversees, trade multilateralism, the reduction of tariff rates and non-tariff barriers; on the other hand, regarding the trade implications for iran, the need to conclude long-term cooperation agreements, preferential and especially free trade agreements between iran and brazil; creating export capacity due to the complementarity of the economies of the two countries; cooperation in the direction of multilateralism in the form of institutions such as brics and the utilize of brazil's leverage to assist iran become a member of the world trade organization and finally overcoming obstacles such as the sanctions and tariff rates are opportunities that could shape iranian trade policy towards brazil.