ماهیت شناسی مقاومت در برابر اقدامات دیوان کیفری بین المللی؛ مصادیق و نمونه ها

تصمیمات اتخاذی از سوی دیوان کیفری بین‌المللی در مراحل مختلف دادرسی ممکن است با مقاومت متهمانی که عمدتاً مقامات سیاسی، نظامی یا امنیتی هستند یا دولت‌های متبوع ایشان روبه‌رو شود. مقاومت‌ها ماهیتاً به دو نوع شدید(backlash) و خفیف(pushback) تقسیم‌پذیرند. نوع نخست از مقاومت‌ها می‌تواند موجب انحلال دیوان یا بی‌اعتباری تصمیمات این نهاد شود. در برابر، مقاومت‌های خفیف، نه تنها در پی برچیدن دیوان نیستند، بلکه موجب کاهش یا رفع نقایص احتمالیِ روندِ دادرسی‌های دیوان می‌شوند. با این وجود، مصادیقِ این مقاومت‌ها در عمل ممکن است با یکدیگر همپوشانی داشته باشند. پایان دادن به عضویت در دیوان یا عدم همکاریِ برخی دوَل آفریقایی با این نهاد، تا زمانی که موجب انحلال دیوان یا اختلال جدی در کارِ آن نشود، مقاومتی خفیف محسوب می‌شود. تاسیس دادگاه‌های جدید و موازی‌کاریِ قضایی مانند دیوان کیفری آفریقایی برای محاکمه حیسن هابره، تحریم مقامات دیوان نظیر لغو روادید دادستان دیوان در پرونده‌ی جنایات آمریکا در افغانستان از سوی دولت آمریکا، عدم پذیرش صلاحیت دیوان که از سوی دولت لیبی در پرونده‌ی سیف الاسلام قذافی صورت پذیرفت و در نهایت، مانع‌تراشی در راه تحقق اهداف دیوان که سیاست اتخاذی دولت‌های مختلف آمریکا به مثابه دولت غیرعضو دیوان بوده است، همگی بر اساس دامنه‌ی اثرگذاری‌شان بر جریان آیین دادرسیِ دیوان و استمرار فعالیت این نهاد یا عدم آن می‌توانند منجر به تحقق هر یک از مقاومت‌های شدید یا خفیف شوند.

epistemology of resistance against actions of international criminal court; instances and samples

the decisions taken by the international criminal court in different steps of the proceedings may face the resistance who are mainly political, military or security officials or their suzerain states. resistances can be divided into two types of severe (backlash) and mild (pushback) in essence. the first type of resistances can cause the breaking up or invalidation of decision of this institution. in contrast, mild resistances not only do not seek to break up court, but can cause reduction or elimination of possible defects of the court’s proceedings. however, instances of these resistances may overlap each other in practice. terminating the membership in the court or lacking of cooperation of some african governments with this institution is considered mild resistances as long as it does not lead to the breaking up of the court or serious disruption in its work. the establishment a new courts and judicial parallelism, such as the african criminal court for the trial of hissene habre, sanction of the court officials, such as the cancellation of the visas of the court’s prosecutor in the case of american crimes in afghanistan by the us government, withdrawing jurisdiction of the court that took places by libyan government in the case of saif al-islam gaddafi and finally, obstructing along the goals of the court, which has been the policy adopted by various american governments as a non-member state of the court, based on the scope of their impact on the court proceeding and continuation of the activity of this institution or lack of it, can lead to either mild or severe resistances.