فضای سایبر و وجه رابطه ‎ای قدرت ملی ایران

تحولات ناشی از انقلاب در فناوری اطلاعات و ارتباطات زمینه تاثیرگذاری عمیق بر صورت بندی اقتصادی-اجتماعی جوامع و بازتعریف نظام اقتصاد سیاسی بین‎الملل را فراهم نموده است. دگرگونی‎های ایجاد شده، زمینه‎های اهمیت جنبه‎های ناملموس قدرت را فراهم و اشکال جدیدی از قدرت را وارد صحنه نموده که از جمله مهمترین آن میتوان به قدرت رابطه‎ای اشاره نمود. قدرت رابطه‎ای در فضای ساییر، شکلی از قدرت است که محصول نوع نگاه و سیاست‎گذاری و در نتیجه جهت دهی و بهره‎برداری از این عرصه بوده و بصورت اجتماعی و بین‎الاذهانی برساخته می‎شود. در عصر دیجیتال، ورود شبکه‎های اجتماعی روز بروز بر اهمیت قدرت رابطه‎ای افزوده، بنحویکه از فاکتورهای مهم در تعیین مشروعیت دولتها است. هدف این مقاله عبارتست از بررسی این مساله که در زمانه‎ای که فضای سایبر به کانون قدرت و ثروت تبدیل شده و در پرتو دینامیسم‎های فناوری اطلاعات و ارتباطات، وضعیت قدرت رابطه‎ای جمهوری اسلامی ایران، چه شکلی به خود گرفته است؟ پژوهش جهت نیل به اهداف خود از روش کمی-کیفی بهره گرفته است. فرضیه اولیه بیان می دارد: شیوه بازیگری جمهوری اسلامی ایران و برخورد سلبی با مقتضیات گردش اطلاعات، زمینه بوز واکنش اجتماعی منفی از سوی کاربران داخلی و خارجی و در نتیجه، کاهش قدرت رابطه ای کشور را فراهم کرده است.

relational aspect of iran's national power

revolutionary developments in information and communication technology have provided a profound impact on the socio-economic formation of societies and the reformulation of the international political economy system. the changes that have taken place provide the context for the importance of the intangible aspects of power and have introduced new forms of power, the most important of which is relational power. relational power is a form of power that is the product of the type of view and policy-making, and as a result of the direction and exploitation of this field, is constructed socially. in the digital age, the advent of social networks has increased the importance of relational power, as it is an important factor in determining the legitimacy of governments. the purpose of this article is to investigate the situation of cyber power in the islamic republic of iran at a time when cyberspace has become the main element of power and wealth and in the light of the dynamics of information and communication technology. the research has used quantitative-qualitative method to achieve its goals. the primary hypothesis states: the acting style of the i.r. of iran and its negative approach to the requirements of cyberspace, have created the ground for negative social reactions from domestic and foreign players and, as a result, the reduction of the country's relational power.