ژاپن در تنگنای دوگانه همکاری/ منازعه دربرابر چالش منطقه‌ای چین (2000-2021)

با شروع سدۀ جدید میلادی، منطقۀ شرق آسیا، شاهد بازتوزیع قدرت و ثروت توسط ساختار نظام بین‌الملل بوده است؛ بازتوزیعی که همواره توازن قدرت را به سود چین و به‌ضرر قدرت سنتی منطقه، یعنی ژاپن، تغییر داده است. برهمین‌اساس، مقالۀ حاضر در پی این است که با نگاهی نئورئالیستی، با رویکردی تبیینی‌‌تحلیلی، و در قالب روش کیفی، مجموعه اقدامات امنیت‌طلبانه و حافظ وضع موجود دولت ژاپن را در عرصۀ نظامی و اقتصادی و در برابر قدرت‌افزایی‌های چین، بررسی کند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ژاپن، به‌عنوان یک قدرت برتر منطقه‌ای رو‌به‌زوال و واحدی عقلایی با محاسبۀ هزینه‌‌فایده گزینه‌های موجود در راستای تقابل یا همکاری، مجموعه اقداماتی را دنبال می‌کند که در راستای کسب بیشینۀ منافع ملی این کشور بوده‌اند؛ اقداماتی که به‌طور هم‌زمان، دربرگیرندۀ اهداف رفاهی و اهداف امنیتی هستند؛ از‌این‌رو، بررسی طرح‌ها و اقدامات هم‌زمان اقتصادی، سیاسی، و امنیتی ارائه‌شده توسط ژاپن در راستای مقابله با طرح‌های قدرت‌گستر چین، می‌تواند سیاست خارجی منفعت‌طلبانۀ قدرت‌های برتر جهانی را در مقابل تهدیدات قدرت‌های نوظهور نشان دهد.

japan in the dual dilemma of cooperation and conflict in the face of china’s regional challenge (2000-2021)

with the beginning of the new century, east asia witnessed a redistribution of power and wealth by the structure of the international system; which changed the balance of power to the advantage of china and to the detriment of the region’s traditional power, japan. accordingly, this study intends to survey the japanese government’s efforts to preserve its regional political and economic position, with the help of descriptive-analytical approach and qualitative method, and with emphasis on the new realism theory. the results of this study shows that japan, as a declining regional power and with a rational standpoint, by calculating the costs and benefits of the available options, pursues a set of measures to further its national interests, achieving welfare and security goals. thus, a review of the simultaneous economic, political, and security plans and actions proposed by japan in response to china’s expansionist plans can show the utilitarian foreign policy of the world’s superpowers in the face of the threats of emerging powers.