بازنمایی امر منازعه در روابط ایران و عربستان(1397-1392)

در پی پیروزی انقلاب اسلامی، ایران و عربستان، روابط خصمانه ای دربرابر یکدیگر درپیش گرفتند. رویکردهای متفاوت در مسائل منطقه ایو جهانی و تلاش برای تبدیل شدن به نمادی از قطب های مذهبی شیعهو سنی، سبب شد تا رابطه ای نه چندان مثبت بین دو کشور حاکم باشد.اکنون، این پرسش مطرح می شود که «چرا با وجود همگونی دینی وبرخی منافع منطقه ای، این دو کشور همچنان بر دشمنی های خود اصرارورزیده اند؟ » فرضیۀ پژوهش نیز برپایۀ نظریۀ امنیت هستی شناختی ایناست که «پایبندی آن ها به دشمنی با دیگری، به امری عادی تبدیل شدهاست که منافعشان را به گونه ای مطلوب تر تامین می کند و تمایلی ندارندکه با تغییر نگاه خود به دیگری، این روند عادی را برهم زده و بر این اساس،منازعۀ آن ها بُعد هویتی (سازه انگارانه) و هستی شناختی دارد ». روشانجام پژوهش حاضر، تحلیلی - توصیفی بوده و برای گردآوری داده ها، ازروش کتابخانه ای و همچنین سایت ها استفاده شده است.

consideration of the dispute between iran and saudi arabia relations (2013-2018)

iran and saudi arabia are middle east counter- roductive relation with each other, after the victory of the islamic revolution of iran. conducting differentapproaches on regional and global issues, effort to be the symbol of the shiite and sunni religious poles and the positions of the two sides on regional criseshas created a rather poor relationship between them. in this regard, why, despite the religious homogeneity and some regional interests of the two countries, have continued to insist on their hostile relationship? the present hypothesis based on the theoretical framework of ontological security, that the adherence of the two countries to be hostile toward each other has become a common approach in order to provide them more favorable interest, and both countries do not want to distort this normal process by changing their view to one another and undermine their identity dimensions and ontological security. the research method in this research is interpretive and the method of data collection is library and articles and sites.