قیاس‌های تاریخی و بازشناسی توافق‌های هسته‌ای ایران (1392-1394)

اغلب، افراد انسانی هنگام مواجهه با رویدادها یا موقعیت‌های جاری ناآشنا یا جدید تلاش می‌کنند از مقایسه این رویدادها با رویداد یا موقعیتی در گذشته برای فهم رویداد جاری کمک بگیرند. فهم یک رویداد یا موقعیت جاری از گذر قیاس آن با رویداد یا موقعیتی در گذشته یک سازوکار یا میانبر شناختی است که روانشناسی شناختی از آن به عنوان «استدلال قیاسی» اشاره می کند. پژوهش حاضر با تمرکز بر رویداد سیاست خارجی «مذاکرات و توافقات هسته‌ای ایران-گروه 1+5» نشان داده است چگونه برخی شخصیت های سیاسی، رسانه ها و کاربران آنها در ایران کوشیده اند با توسل به قیاس‌های تاریخی رویداد «مذاکرات و توافقات هسته‌ای سه‌گانه ایران-گروه1+5» را فهم کنند. بر اساس یافته‌های پژوهش، قطعنامه 598، قرارداد الجزایر 1981، ملی شدن صنعت نفت، معاهده ترکمانچای، پیمان سعدآباد، معاهده گلستان، معاهده پاریس، امیرکبیر، آرش کمانگیر، صلح حدیبیّه و صلح امام حسن(ع)، قیاس‌های تاریخی‌ای هستند که قیاسگران با توسل به آنها رویداد سیاست خارجی «مذاکرات و توافقات هسته‌ای ایران-گروه1+5 (1394-1392)» را فهم کرده اند که از این میان، قطعنامه 598 و صلح حدیبیّه هر یک به طور برابر با فراوانی 22 درصد، فراگیرترین قیاس‌ها هستند. استنباط نویسندگان این است که میان موافقان و مخالفان «توافقات هسته‌ای سه‌گانه ایران-1+5» در جامعه ایرانی نبردی قیاسی در جریان بوده که ابزار این نبرد را رتوریک‌ ایران‌/ملی گرایی-اسلام‌گرایی شکل داده‌ است.

the historical analogies and recognizing iran's nuclear agreements (2013-2015)

human beings often in confronting with unfamiliar and novel events and situations, attempt to make sence them by comparisons between a present event or situation and a past one. makesencing a current event or situation by analogizing is a mechanism or cognitive shortcut that cognitive psychology refers to it as analogical reasoning (ar). the present study, emphasizing the foreign policy event of  iran’uclear negotiations and agreements - the p5+1(2013-2015), aims to show how some of political personalities and online media users have understood this event by using historical analogies. the study has used directed qualitative content analysis method for collecting and analyzing data. the findings show that the events of the resolution 598, the algies accords 1981, the nationalization of the iranian oil industry, the turkmenchay treaty, the sa’adabad treaty, the golestaan treaty, the paris treaty, amir kabir, arash kamangir, the huddaybbiah peace and the imam hassan peace, are the historical analogies that analogizers invoked them in order to making sense the current event of  iran’s nuclear negotiations and agreements - the p5+1 (2013-2015). the findings show that of the total of 11 historical analogies used by the analogizers, the analogy of resolution 598 and the hudaybbiah  peace, equally with the frequency of 22%, have been the most popular analogies. the results show there have been an analogical battle between proponents and opponents of iran’s nuclear negotiations and agreements-the the p5+1(2013-2015), that islamism-iranism political rhetoric is the device  of this battle.