دفاع از روابط بین‌الملل انسانی‌تر با سازه‌انگاری روانشناسانه

با ظهور طلیعه‌‌‌‌های رویکردی جدید در رشته روابط بین‌الملل نسبت به روانشناسی طی چند سال اخیر و نضج گرفتن «سازه‌انگاری روانشناسانه»،‌ این مقاله درصدد کاوش‌ این پیوند است. به باور نویسندگان، سازه‌انگاری برای نخستین بار بستر مناسبی برای پیوند روابط بین‌الملل و روانشناسی فراهم آورده است و‌ این پیوند مولد، چشم‌اندازهای جدیدی را به روی‌ این رشته خواهد گشود. مقاله پس از بررسی سازه‌انگاری روانشناسانه، بر انتقاداتی که نسبت به این رویکرد نوین انجام گرفته متمرکز شده و به آن‌ها پاسخ می‌دهد. نویسندگان از‌ این بررسی‌ها نتیجه می‌گیرند که سرفصل مطالعاتی سازه‌انگاری روانشناسانه، پاسخ به نیاز حتمی و قطعی‌ این رشته برای چالش با پیچیدگی‌‌‌‌های سیاست و روابط بین‌الملل در عصر حاضر و در حقیقت راهی برای نزدیک کردن‌ این رشته به موضوع تحلیل خود، یعنی رفتار اجتماعی و سیاسی انسان در قالب نظم‌‌‌‌های دولتی و شبه‌دولتی است. به این ترتیب سازه‌انگاری روانشناسانه نه‌تنها امکان تحقق وعده اصلی سازه‌انگاران، یعنی ارائه تصویری مبتنی بر تکوین متقابل ساختار و کارگزار در توالی سطوح تحلیل مختلف را ممکن می‌کند، بلکه گام مهمی است در کنار گذاشتن ادعا‌‌‌های خردگرایانه مبتنی بر تحمیل الگو‌‌‌های کلان و درنهایت انسانی‌تر کردن‌ این رشته از علوم انسانی.

In Defense of More Human International Relations with the Psychological Constructivism

With the advent of a new over the last few years this article seeks to explore the relationship between the recently introduced approach to international relations in psychology and the emergence of &psychological constructivism&. Constructivism provides a good platform for the interconnection of international relations and psychology, and this productive link will open new perspectives on this field. After examining psychological constructivism, the article focuses on and responds to the criticisms that have been made of this new approach. The authors conclude from these studies that the headlines of psychological constructivism studies respond to the discipline’s inevitable need to challenge the complexities of modernday politics and international relations, and indeed a way to bring the field closer to the subject of its analysis of behavior. The social and political order of man is in the form of state and quasistate order. Psychological constructivism thus not only makes possible the realization of the central promise of constructivists, that is, the presentation of imagebased crossstructure and broker sequences at different levels of analysis, but is also an important step aside from rational claims based on the imposition of grand patterns and ultimately to make this discipline more humane than the humanities.