نقش سیاست‌های قومی‌مذهبی در بروز اختلافات اقوام و مذاهب در سوریه (1920- 2018)

جنگ داخلی سوریه محصول مجموعه ای پیچیده از عوامل داخلی و خارجی است. در این پژوهش، علل داخلی بروز بحران سوریه از زاویه روند تحول مناسبات قومی و مذهبی در این کشور بررسی می‌شود. پرسش پژوهش آن است که سیاست‌های قومی–مذهبی دولت‌های سوریه چه تاثیری بر مناسبات اقوام و مذاهب در این کشور و نهایتاً بروز بحران کنونی داشته‌اند. این پژوهش بازه زمانی فروپاشی امپراتوری عثمانی تا 2018 را دربرمی‌گیرد. روش تحقیق تاریخی بوده و چارچوب نظری آن «الگوهای سیاست قومی» ارائه شده توسط مارتین مارجر است. طبق یافته‌های این پژوهش، سیاست‌ قومی‌‌مذهبی  حکومت سوریه در دوره قیمومیت فرانسه، الگوی تکثرگرایی‌نابرابر با هدف برجسته کردن هر چه بیشتر تمایزات میان اقلیت‌های قومی‌‌مذهبی  و اکثریت عرب سنی سوریه به منظور متحد کردن آن‌ها علیه جریان استقلال‌طلبی سوریه برپایه ناسیونالیسم عرب سنی بوده است. سیاست‌های قومی‌– مذهبی حکومت‌های دوره استقلال نیز مبتنی بر الگوی همانند‌سازی فرهنگی و ساختاری در مورد اکثریت عرب سنی و اقلیت‌ها بوده است. این سیاست در مورد کردها متضمن تکثرگرایی‌نابرابر شدید به صورت تلاش برای اخراج و نابودسازی فیزیکی و فرهنگی آن‌ها نیز بود. فرضیه پژوهش آن است که سیاست‌‌ تکثرگرایی نابرابر دولت قیم فرانسوی حاکم بر سوریه و سیاست همانندسازی دولت‌های دوران استقلال، علی‌رغم اهداف متضاد، در یک جهت حرکت کرده و موجب بروز حس سوءظن، بی‌اعتمادی و احساس‌خطر دائمی هم در حکومت‌ها و هم در گروه‌های قومی‌‌مذهبی  و نهایتاً تداوم و تشدید منازعات اقوام و مذاهب در این کشور شده است.

Syrian Governments’ Policies and Emergence the Ethnic-Religious Disputes (1920-2018)

This study examines the internal causes of the Syrian crisis from the perspective of the development of ethnic and religious relationships in the country. the research question is: how the Syrian government’s ethnicreligious policies have affected the ethnicreligious relations in this country, leading to the current crisis. This research covers the period beginning from the collapse of the Ottoman Empire until 2018. The research method is historical and its theoretical framework is the &Ethnic Policy Patterns& presented by Martin Marger. According to this framework, the Syrian government’s ethnicreligious policy during the French mandate was “unequal pluralism” aimed at further accentuating the differences between the ethnicreligious minorities and the Syrian Sunni Arabs majority in order hinder Syrian independence championed by Sunni Arabs nationalists. Ethnicreligious policies of the governments during the period of independence were also based on cultural and structural “assimilation” in favor of the Sunni Arab majority. the kurds became subject to expulsion and extermination both physically and culturally. The “unequal pluralism” policy of the French guardian government and the “assimilation” policy of the independent era, despite their different goals, have moved in the same direction, and had the same results. The profound cultural and structural effects of these policies have created a continual sense of suspicion, distrust, and feeling of danger among ethnicreligious groups. This has led to the continuation and intensification of ethnicreligious disputes and conflicts in the country that ultimately brought about the current crisis and the ongoing fullscale war.