کاربرد سلاح‌های خودمختار و اصول حقوق بشردوستانه

پیشرفت تکنولوژی در زمینه تسلیحات، موجب تلاش هایی برای ساخت سلاح های کاملاً خودمختار شده است. این سلاح های رباتیک قادرند بدون دخالت انسان و به‌طور مستقل هدف حمله را در میدان مخاصمه انتخاب کرده و به سمت آن شلیک کنند. این قابلیت، چالش های اساسی زیادی را در خصوص مطابقت کاربرد این سلاح ها با اصول حقوق بشر و حقوق بشردوستانه ایجاد کرده است. مقاله پیش رو به‌خصوص توانایی این سلاح ها در خصوص حمایت و حفاظت از غیرنظامیان و رعایت اصل تفکیک و تناسب را مورد بررسی قرار می دهد. مخالفان کاربرد سلاح های کاملاً خودمختار بر این اعتقاد هستند که این سلاح ها نمی توانند مانند انسان تصمیم بگیرند، قضاوت کنند و درک محیط های پیچیده برایشان مشکل است؛ درنتیجه نمی توانند الزامات حقوق بشر دوستانه ازجمله اصل تفکیک و تناسب را در جنگ برآورده کنند. در مقابل، طرفداران کاربرد سلاح های خودمختار ادعا می‌کنند قوانین در حال پیشرفت است و این پیشرفت ظرفیت تنظیم و کنترل این سلاح ها در پرتو قواعد حقوق بشردوستانه را دارد. این تحقیق به این نتیجه می رسد که سلاح های کاملاً خودمختار ممکن است در مناطق خارج از سکنه، بیابان ها و مناطق دریایی که عاری از افراد عادی و غیرنظامی هستند بتوانند کاربرد داشته باشند و اصول تفکیک و تناسب را حتی بهتر از انسان ها اعمال کنند، اما در دیگر موارد تردیدهایی بسیار جدی وجود دارد.

Autonomous Weapons and the Humanitarian Law Principles

Abstract;The advancement of technology of weapons has led to efforts to develop fully autonomous weapons. These robotic weapons will be able to automatically choose and shoot target in the battlefield. This capability raises a number of fundamental challenges regarding the use of these weapons in accordance with human rights and humanitarian law. This paper examines, in particular, the ability of these weapons to protect civilians and to observe the principles of nondiscrimination and proportionality. Opponents of the use of fully autonomous weapons argue that since these weapons are not capable of understanding the complexities of the battlefields, their use contradict with the humanitarian law requirements. On the other hand, advocates of the use of autonomous weapons claim that laws are progressing, and this progress has the capacity to regulate and control these weapons in the light of humanitarian law. This study concludes that fully autonomous weapons can be used in outlying areas, deserts, and marine areas that are free of ordinary civilians, and that these weapons can act as well as human beings and observe the principles of discrimination and proportionality; while there are serious doubts in concern with the capabilities of such weapons in other.