تبیین سیاست خارجی ایران در قبال کشورهای آمریکای لاتین با تاکید بر دورۀ ریاست جمهوری روحانی

با روی‌کارآمدن محمود احمدی‌نژاد در خردادماه سال 1384 و حاکم‌شدن رویکردهای «تجدیدنظرطلبی» و «عدالت‌خواهی» در عرصۀ سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، برقراری رابطه و گرایش به سمت کشورهای آمریکای لاتین و رهبران چپ‌گرای این کشورها که هم‌صدا با وی خواهان پیاده و اجرایی‌شدن این اصول و انگاره‌ها در محیط بین‌المللی بودند، بیش از پیش تقویت شد. سیاست اتحاد و ائتلاف پی‌گرفته شده توسط محمود احمدی‌نژاد در طول هشت سال ریاست جمهوری، اما دیری نپایید که با به‌قدرت‌رسیدن حسن روحانی در مرداد ماه سال 1392، به عدم برقراری رابطه و واگرایی هرچه بیشتر با کشورهای منطقۀ آمریکای لاتین تغییر وضعیت داد. اینکه چرا سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دورۀ ریاست جمهوری حسن روحانی در رابطه با کشورهای منطقۀ آمریکای لاتین از جهت‌گیری اتحاد و ائتلاف به سمت واگرایی و عدم برقراری رابطه تغییر وضعیت داده، سوالی است که نویسندگان مقالۀ حاضر با روشی تبیینی به دنبال پاسخ‌گویی بدان خواهند بود. فرضیۀ مقاله مدعای آن است که تغییر در سطح کارگزاری که به تبع آن خرده‌گفتمان‌های موجود نیز با تغییرات و دگرگونی‌های اساسی مواجه شدند، باعث کاهش روابط جمهوری اسلامی ایران با کشورهای موجود در این منطقه و در نتیجه به واگرایی هرچه بیشتر با آنها انجامیده است.

Explaining Iran’s Foreign Policy towards Latin American Countries With an Emphasis on the Presidential Term of Rouhani

Abstract;Under President Ahmadinejad (20052013) and the dominance of following the revisionism and justiceseeking discourses in his foreign policy, Iran tended to unify and coalesce with ultraleftist Latin American leaders with whom the sitting President shared discursive principles However, as Hassan Rouhani took office in 2013, Iran decreased interest in coalition with Latin American countries. The reason why during President Hassan Rouhani’s terms the Islamic Republic of Iran turned away from Ahmadinejad’s approach regarding Latin American countries in favor of digression and lack of relationship is a question that the present paper seek to answer through an explanatory method. Therefore, it is hypothesized that transformation at the level of policymaking resulted in the reduction of Islamic Republic of Iran 's relations with countries of this region which in turn has changed and transformed the available subdiscourses in the arena of foreign policy.