تحلیل گذار دموکراتیک در کویت از دهه 1990 به این‌سو
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
سردارنیا خلیل اله ,انصاری علیرضا
|
|
منبع
|
پژوهش نامه ايراني سياست بين الملل - 1395 - دوره : 5 - شماره : 1 - صفحه:56 -79
|
|
چکیده
|
گذار دموکراتیک از بالا به پایین، یکی از گذارهایی است که توسط حکومت‌ها در واکنش به الزامات و ضرورت‌های داخلی و بین‌المللی روی می‌دهد. این نوع گذار، با آزادسازی سیاسی یا دموکراسی حداقلی شروع می‌شود و با فراهم‌شدن شرایط مطلوب و مسئولیت‌پذیری در حکومت، مردم و نهادهای مدنی در گذر زمان می‌تواند به تحکیم دموکراسی بینجامد. با اتخاذ رویکرد جامعه‌شناختی سیاسی و با روش تبیینی علی تحلیلی، هدف مهم از انجام این پژوهش، پاسخ به این پرسش اصلی است که: مهم‌ترین ریشه‌ها یا عوامل موثر بر آغاز آزادسازی و دموکراسی تدریجی در کویت از دهه‌ی 1990 به این‌سو چه بوده‌اند؟ فرضیه‌ی پژوهش: مهم‌ترین عوامل موثر بر آزادسازی سیاسی یا دموکراسی تدریجی از بالا به پایین در کویت از دهه‌ی 1990 به این‌سو عبارت‌اند از: تهاجم عراق به کویت به‌مثابه فرصت‌ساز مهم خارجی، تشدید دموکراسی‌خواهی از سوی نهادها و فعالان مدنی و جنبش‌های اجتماعی، اختلافات سیاسی در بلوک قدرت یا هیئت حاکمه و تاثیرات فکری نگرشی و بسیجی مطبوعات و اینترنت. یافته‌های تحقیق حاکی از آن هستند که حکومت کویت در تمایز با سایر کشورهای عربی منطقه، در بستر الزامات و ضرورت‌های یادشده به‌سمت نوعی واقع‌بینی و زمان‌شناسی مصلحت‌جویانه حرکت کرد و آزادسازی سیاسی تدریجی را آغاز کرده و به‌صورت کنترل‌شده ادامه داده است. این گذار عمدتاً جنبه‌ی تاکتیکی برای حفظ حکومت و بقای سیاسی بوده است، تا ماهوی و در آینده با چالش‌های مهمی مواجه خواهد بود.
|
|
کلیدواژه
|
کویت، گذار دموکراتیک از بالا به پایین، نهادهای مدنی، بهار عربی
|
|
آدرس
|
دانشگاه شیراز, گروه علوم سیاسی, ایران, دانشگاه شیراز, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|