ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی در بین پرستاران بیمارستان‌های دولتی-آموزشی شهر رشت

مقدمه: در راستای رشد قابلیت های یادگیری مادام العمر در بین پرستاران، به ابزاری روا و پایا جهت سنجش فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی در بیمارستان ها نیاز است. هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگی های روان سنجی مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی بود.روش ها: در این مطالعه مقطعی -روان سنجی، از بین 1690 نفر کادر پرستاری بیمارستان های دولتی -آموزشی شهر رشت، 327 نفر به روش تصادفی منظم در سال 1392 انتخاب و مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی را که دارای 28 گویه و پنج خرده مقیاس بود تکمیل نمودند. پایایی با ضریب آلفای کرونباخ و روایی سازه مقیاس به وسیله نرم افزار آماری لیزرل 75/8 (lisrel) و با اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی اسپیرمن براون و تحلیل عاملی تاییدی انجام شد.نتایج: تحلیل عاملی تاییدی، مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی را در پنج عامل به رسمیت شناختن، نارضایتی، تحقق، وابستگی و نفوذ با استناد به شاخص های برازندگی از یکدیگر تفکیک کرد (89/0=, gfi 90/0, cfi= 08/0rmsea=) و پایایی خرده مقیاس ها نیز بر حسب ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب به میزان71/0 ،52/0 ،74/0 ،64/0 ،53/0 برآورد گردید.نتیجه گیری: نتایج حاکی از این است که مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی هندرسون و همکاران، ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی است.