تاثیر آموزش ارتباط با بیمار به روش ایفای نقش بر رفتارهای مراقبتی دانشجویان پرستاری: یک مطالعه نیمه تجربی

مقدمه: روش های دانشجومحور می تواند سبب ارتقای آموزش بالینی پرستاری شود. لذا این مطالعه جهت بررسی تاثیر آموزش ارتباط با بیمار به روش ایفای نقش بر رفتارهای مراقبتی دانشجویان پرستاری انجام شد.روش ها: مطالعه نیمه تجربی حاضر در دانشگاه علوم پزشکی همدان سال 1394 انجام گردید. از بین 15 گروه کارآموزی، به طور تصادفی، 4 گروه جهت روش ایفای نقش (تجربی=32 نفر) و 4 گروه تحت آموزش متداول (شاهد= 32 نفر) انتخاب شدند. دانشجویان گروه تجربی، مهارت های ارتباط با بیمار را به روش ایفای نقش دریافت نمودند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست مهارت های ارتباطی و پرسشنامه رفتارهای مراقبتی wolf در بدو و انتهای دوره کارآموزی تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل، تیزوجی، آنالیز کوواریانس با 95% اطمینان تحلیل شد. نتایج: در بدو مطالعه، میانگین نمره رفتار مراقبتی و نیز مهارت های ارتباطی دانشجویان گروه شاهد به ترتیب با (56/23±47/83)از مجموع 220 نمره و (86/1±87/3) از مجموع 31 نمره و گروه تجربی به ترتیب با (34/29±87/77) و (37/2±78/4) تفاوت آماری معناداری (05/0lt;p) با یکدیگر نداشتند. اما بعد از مداخله، ارتقای میانگین نمرات رفتار مراقبتی (با 14/15±28/172) و مهارت های ارتباطی (با 86/2±22/26) در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد معنادار (001/0>p) بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به کارگیری روش ایفای نقش باعث ارتقای مهارت های ارتباطی در ابعاد شروع، حین و پایان بخشیدن به ارتباط و رفتارهای مراقبتی دانشجویان پرستاری مقطع کارشناسی شد.