راه‌کارهای مناسب توانمندسازی اساتید پزشکی در حوزه آموزش از نظر اعضای هیات‌علمی دانشکده پزشکی مشهد

مقدمه: فهم فرایند توانمندسازی و افزایش ظرفیت دانشگاه‌ها برای ایجاد جوی توانمند، از عوامل موثر بر عملکرد آموزش است و شناسایی راه‌کارها و عوامل تاثیرگذار بر توانمندی اعضای هیات‌علمی را ضروری می‌نماید. پژوهش حاضر با هدف شناسایی ‌و تعیین مناسب‌ترین راه‌کارهای توانمندسازی آموزشی اساتید پزشکی از نظر اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی مقطعی در سال 1391 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابتدا با بررسی مستندات و متون و سپس نظر صاحب‌نظران، فهرست راه‌کارهای مناسب توانمندسازی استادان استخراج شد، سپس براساس فهرست، پرسشنامه‌ی محقق ساخته‌ آماده و پس از تعیین روایی محتوای و پایایی با استفاده از روش بازآزمایی (با ضریب همبستگی87/0) در اختیار 96 نفر از اعضای هیات‌علمی دانشکده پزشکی‌ (20 نفر عضو هیات‌علمی پایه، 76 نفر عضو هیات‌علمی بالینی) که ‌به ‌روش نمونه‌گیری تصادفی–طبقه‌ای انتخاب شده بودند، قرار گرفت. برای هر کدام از راه‌کارها سه گزینه مناسب(3)، تا حدودی مناسب (2) نامناسب(1) قرار داده شد. داده‌ها با شاخص‌های آمار توصیفی وآمار استنباطی (من‌ویتنی و کروسکال-والیس) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج: راه‌کارهای کارگاه آموزشی، مشاهده بهترین عملکرد، دوره‌های کوتاه‌ مدت آموزشی و فلوشیپ به ترتیب با میانگین 33/2، 42/2، 51/2، 59/2 مناسب‌ترین راه‌کارها و نظارت بر عملکرد اساتید، راه‌کاری نامناسب شناخته شد. نتایج نشان‌ می‌دهد که راه‌کارهای کارگاه، دوره‌های کوتاه مدت آموزشی و فلوشیپ با سن اعضای هیات‌علمی ارتباط دارند (05/0 > p). بین راه‌کار مشاهده‌ی بهترین عملکرد با سن اساتید و همچنین بین مناسب‌ترین راه‌کارهای توانمندسازی آموزشی با سایر ویژگی های فردی اعضای هیات‌علمی(جنس، نوع هیات‌علمی، رتبه علمی، مدرک تحصیلی، نوع استخدام و سابقه کار) ارتباط معناداری مشاهده نشد‌(05/0 < p). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه جهت مدیران، مدرسان و برنامه‌ریزان دوره‌های توانمندسازی اعضای هیات‌علمی برای برنامه‌ریزی و اجرای دوره‌های توانمندسازی اعضای هیات‌علمی می‌تواند مفید باشد.