ارتباط یادگیری خود راهبر با انگیزش تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: نیاز به خود یادگیری و خود انگیزشی دانشجویان پزشکی در دنیای دانش مدار کنونی، امری ضروری می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه یادگیری خودراهبر با انگیزش تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- همبستگی، 300 دانشجوی پزشکی در سال تحصیلی 91-90 به روش نمونه‌گیری ساده انتخاب شدند و پرسشنامه‌های استاندارد یادگیری خودراهبر و انگیزش تحصیلی را تکمیل نمودند. پایایی این پرسشنامه‌ها در پژوهش‌های قبلی تایید شد. در پژوهش حاضرنیزضریب آلفای کرونباخ 93/0 و92/0 به دست آمد. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و تحلیلی (ضریب همبستگی پیرسون) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در نهایت 265 پرسشنامه عودت داده شد و مورد تحلیل قرار گرفت. بین یادگیری خودراهبر و انگیزش تحصیلی همبستگی مثبت ومعناداری وجود داشت (448/0=r و 001/0=p). ضریب همبستگی بین انگیزش تحصیلی و همه مولفه‌های یادگیری خودراهبر معنادار بود و از بین آنها بیش‌ترین ضریب همبستگی مربوط به مولفه ارزشیابی بود (429/0=r و 0005/0=p). همچنین ضریب همبستگی بین یادگیری خود راهبر و همه مولفه‌های انگیزش تحصیلی معنادار بود و از بین آنها بیش‌ترین ضریب همبستگی مربوط به مولفه کوشش بود (544/0=r و 0005/0=p). نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از رابطه مثبت و معنادار بین انگیزش تحصیلی و یادگیری خودراهبر بود. با استفاده از نتایج این پژوهش، برنامه‌ریزان آموزش پزشکی و اساتید می‌توانند موجبات ارتقای کیفی آموزش پزشکی را به عنوان گامی در راستای توسعه آموزش پزشکی فراهم آورند.