ارتباط بین نارسایی شناختی و نارسایی هیجانی با تعلل‌ورزی تصمیم‌گیری در دانشجویان

مقدمه: تعلل‌ورزی تصمیم‌گیری یکی از متغیرهای منفی که احتمالاً مانع پیشرفت تحصیلی دانشجویان می‌شود و راهبرد دفاعی غیرموثری است که دانشجویان برای پرهیز از شکست، حفظ عزت نفس و ارزش شخصی از آن بهره می‌جویند. آنچه در فرایند یادگیری از اهمیت اساسی برخوردار است فراهم آوردن شرایط یادگیرنده به‌گونه‌ای است که بهترین دستاوردها حاصل آید. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط نارسایی شناختی و نارسایی هیجانی با تعلل‌ورزی تصمیم‌گیری در دانشجویان بود. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی بر اساس فرمول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان، تعداد400 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر اراک به طور در دسترس در مقطع زمانی 92-93 انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس نارسایی هیجانی ریف، استروالد و میرام، مقیاس نارسایی شناختی برادبنت و مقیاس تعلل‌ورزی تصمیم‌گیری مان استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی و آزمون رگرسیون خطی انجام گردید. نتایج: در نهایت300 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (درصد پاسخ دهی 75%). یافته‌ها نشان داد بین نارسایی شناختی و نارسایی هیجانی با تعلل‌ورزی در تصمیم‌گیری دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (001/0 > p). نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که نارسایی شناختی می‌تواند 35 درصد و نارسایی هیجانی 26 درصد از واریانس تعلل‌ورزی در تصمیم‌گیری دانشجویان را پیش‌بینی نماید. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نقش نارسایی شناختی و هیجانی در تعلل‌ورزی در تصمیم‌گیری دانشجویان را آشکار ساخت. این نتایج بیان می‌کند که نارسایی شناختی و هیجانی نقش مهمی در زمینه تشدید و بروز تعلل‌ورزی در تصمیم‌گیری دانشجویان دارند. اهمیت فرایند تصمیم‌گیری در میان دانش‌آموزان و دانشجویان، لزوم توجه مسوولین، برنامه‌ریزان و دست‌اندرکاران نظام آموزشی را به حوزه اهداف و به‌کارگیری راهبردهای برای تغییر جهت‌گیری هدف، جهت کاهش تعلل‌ورزی تصمیم‌گیری یا اصلاح آن ضروری می‌نماید.