رابطه ساده و چندگانه بین سرمایه فکری و نوآوری سازمانی در اعضای هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: سرمایه فکری یک محرک کلیدی در نوآوری و ایجاد و حفظ مزیت رقابتی در اقتصاد دانش بنیان است. توجه به سرمایه‌های فکری دانشگاه برای ایجاد نوآوری و کسب مزیت رقابتی ضرورتی غیرقابل اغماض است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سرمایه فکری و نوآوری سازمانی در اعضای هیات‌علمی انجام شد.روش‌ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی جامعه آماری کلیه اعضای هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1392 بود، که 248 نفر آنها به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر دو پرسشنامه سرمایه فکری بنتیس (bontis) و پرسشنامه نوآوری سازمانی اسماعیل (ismail) و همکاران بود. جهت تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام استفاده شد.نتایج: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد، بین سرمایه فکری و نوآوری سازمانی همبستگی معنادار وجود دارد (05/0 > p، 475/0r=). سرمایه فکری قابلیت پیش‌بینی نوآوری سازمانی را با ضریب تشخیص 209/0 دارد. یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در گام اول ضریب سرمایه انسانی 5/20درصد واریانس نوآوری سازمانی، در گام دوم سرمایه انسانی و رابطه‌ای 1/23درصد واریانس نوآوری سازمانی را تبیین می‌کند. دیدگاه کارکنان بر مبنای عامل جنسیت، تحصیلات، سابقه‌ی خدمت، رتبه دانشگاهی و دانشکده محل خدمت با یکدیگر تفاوت معناداری نداشت.نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه همبستگی معنادار سرمایه فکری و نوآوری سازمانی توجه به سرمایه‌های فکری و نامشهود در دانشگاه‌ها ضروری است و مدیریت دانشگاه‌ها باید بستر مناسب جهت بهره‌مندی از سرمایه‌های انسانی، ساختاری و رابطه‌ای را در جهت کسب نوآوری ایجاد نمایند.