مقایسه تاثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی

مقدمه: یادگیری خود تنظیمی‌یک رویکرد مهم آموزشی و پژوهشی است که تحت تاثیر باورهای انگیزشی قرار می‌گیرد. برخی روش‌های آموزشی بر باورهای انگیزشی و خود تنظیمی‌موثرتر است. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبرد‌های یادگیری خود تنظیمی‌در دانشجویان انجام شد.روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی در دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی ترم 6 (50 نفر) در درس مدیریت در نیم سال دوم تحصیلی 89- 1388 دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی 6 جلسه‌ی 2 ساعته اجرا گردید. دانشجویان بر اساس طرح بلوک تصادفی کامل در گروه‌های آموزشی یادگیری مشارکتی و سخنرانی قرار گرفتند. ابزار سنجش، پرسشنامه‌های روا و پایای باورهای انگیزشی و راهبردهای یاد‌گیری خود تنظیمی ‌mslq پینتریچ و دی گروت (pintrich & de groot) و مشخصات دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی، من ویتنی، کای اسکویر، آنالیز واریانس، تحلیل کوواریانس صورت گرفت.نتایج: میانگین خرده آزمون‌های باور‌های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی‌در گروه یاد‌گیری مشارکتی به طور معناداری بیش‌تر از گروه سخنرانی بود (05/0 > p) و میانگین اضطراب امتحان در گروه یادگیری مشارکتی به طور معناداری کم‌تر از گروه سخنرانی بود (05/0p < ).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می‌شود با به‌کارگیری روش‌های آموزشی فعال، باعث مشارکت بیش‌تر دانشجویان در موضوعات آموزشی شده تا زمینه برای افزایش باور‌های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی‌فراهم گردد.