ارتباط بین رویکردهای یادگیری و مطالعه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

مقدمه: رویکرد یادگیری، متغیری است که اکثر صاحب‌نظران پایه اساسی یادگیری تلقی کرده، آن را به دو دسته رویکرد عمقی (deep approach) و سطحی (surface approach) تقسیم نموده‌اند. در این مطالعه، رابطه رویکردهای یادگیری و مطالعه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان مورد بررسی قرار گرفته است.روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1391 انجام شد. تعداد 370 نفر به صورت سهمیه‌ای تصادفی ساده از رشته‌های پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری- مامایی و پیراپزشکی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انتخاب گردیدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد فرآیند رویکرد مطالعه فرم دو عاملی تجدید نظر شده (r-spq-2f or revised two-factor study process questionnaire) بود، که بر اساس مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت نمره‌گذاری شده است. جهت سنجش پیشرفت تحصیلی، معدل کل ترم‌های قبل دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون‌های آماری t مستقل، آنالیز واریانس یک‌راهه و ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه) انجام شد.نتایج: میانگین و انحراف معیار رویکرد عمقی برابر 54/0±21/3 به طور معناداری از رویکرد یادگیری سطحی آنان 64/0±92/2 بیش‌تر است (001/0p < و 65/6=t). در این مطالعه رویکرد عمقی با معدل رابطه مثبت و مستقیم (041/0=p و 12/0r=) و رویکرد سطحی با معدل رابطه منفی و معکوس (05/0=p و 11/0-r=) داشت. مهم‌ترین شاخص پیش‌بینی‌کننده معدل کل دانشگاهی، رویکرد عمقی بود. یعنی با افزایش یک واحد در متغیر رویکرد عمقی، میانگین معدل کل دانشگاهی، 28/0 افزایش یافت. در کلیه رشته‌ها، میانگین رویکرد عمقی دانشجویان بیش‌تر از رویکرد سطحی بوده، اما اختلاف رویکرد عمقی در بین رشته‌ها، معنادار نیست (52/0=p).نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان‌دهنده رویکرد عمقی به عنوان پیش‌بینی‌کننده نتایج یادگیری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان است. لذا بایستی دانشجویان را جهت اتخاذ رویکرد عمقی، با مداخلات آموزشی مناسب و برنامه‌ریزی‌های صحیح یاری نمود.