نقش جهت‌گیری اهداف پیشرفت و خودتنظیم‌گری در پیش‌بینی عملکرد تحصیلی دانشجویان

مقدمه: عوامل محیطی، ویژگی‌های انگیزشی و راهبردهای شناختی در عملکرد تحصیلی دانشجویان نقش بسزایی دارند. هدف اساسی این مطالعه بررسی نقش جهت‌گیری‌های اهداف پیشرفت و خودتنظیم‌گری با عملکرد تحصیلی دانشجویان دختر و پسر بود.روش‌ها: این مطالعه بر مبنای مفروضه‌های تحقیقات همبستگی انجام شد. نمونه مشتمل بر280 دانشجوی پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد در سال تحصیلی 91-90 بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. متغیرهای پیش‌بین عبارت بودند از جهت‌گیری اهداف پیشرفت و راهبردهای خودتنظیم‌گری و عملکرد تحصیلی متغیر ملاک بود. ابزارهای اندازه‌گیری شامل چک‌لیست جمعیت‌شناختی، پرسشنامه‌های جهت‌گیری اهداف پیشرفت، راهبردهای خودتنظیم‌گری و معدل عملکرد تحصیلی دانشجویان بودند.نتایج: ماتریس همبستگی متغیرهای پژوهش نشان داد بالاترین میزان همبستگی به ترتیب میان متغیرهای خودتنظیم‌گری با عملکرد تحصیلی و جهت‌گیری تسلطی با جهت‌گیری عملکرد- گرایش؛ خودتنظیم‌گری با جهت‌گیری عملکرد-گرایش است. نمودار مسیرها نشان داد که خودتنظیم‌گری روی عملکرد تحصیلی اثر مستقیم مثبت و معنادار دارد و اثر مستقیم جهت‌گیری عملکرد-گرایش روی عملکرد تحصیلی منفی و معنادار بود. سرانجام، اثر جهت‌گیری تسلطی بر روی عملکرد تحصیلی مثبت و معناداری بود.نتیجه‌گیری: طبق یافته‌ها، خودتنظیم‌گری نقش واسطه‌گری معناداری بین عامل‌های انگیزشی و عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری و مامایی ایفا می‌نماید. بین جهت‌گیری عملکرد- گرایش و جهت‌گیری تسلطی با خودتنظیم‌گری رابطه‌ای مستقیم و معنادار برقرار است.