ارتباط بیمار محوری در برنامه درسی پنهان با مهارت‌های ارتباطی دانشجویان پزشکی

مقدمه: امروزه بسیاری از پزشکان، سازمان‌های پزشکی و سیاست‌گذاران بر مراقبت‌های پزشکی بیمارمحور تاکید می‌کنند. با توجه به اهمیت برنامه درسی پنهان در رفتارهای حرفه‌ای دانشجویان پزشکی، این پژوهش به منظور بررسی رابطه بیمارمحوری در برنامه درسی پنهان با مهارت‌های ارتباطی دانشجویان پزشکی انجام شد.روش‌ها: در این پژوهش توصیفی-همبستگی 327 کارورز به عنوان نمونه از سه دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی(واحدهای تهران، مشهد و یزد) در بهار 1392 به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بیمارمحوری در برنامه درسی(شامل سه بعد الگوهای نقش، تجربیات دانشجو و حمایت از ارتباط بیمارمحور) و پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی دانشجویان بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها باروشهای آمار توصیفی و آزمون‌های اسپیرمن و من ویتنی یو انجام شد.نتایج: در مجموع از بین ابعاد بیمارمحوری در برنامه درسی پنهان، بعد حمایت از ارتباط بیمارمحور با میانگین 1/63 از 100 بالاترین و بعد تجربیات دانشجویان با میانگین 9/44 از 100 کم‌ترین نمره را به خود اختصاص داد. مهارت‌های ارتباطی دانشجویان با دو بعد الگوهای نقش و حمایت از ارتباط بیمارمحور، رابطه مثبت و معنادار داشت (به ترتیب 24/0 = r و 37/0= r و 001/0= p). دختران نسبت به پسران به بیمارمحوری در برنامه درسی و مهارت‌های ارتباطی خود نمره کم‌تری داده بودند، ولی این اختلاف فقط در بعد حمایت از ارتباط بیمارمحور معنادار بود (4/58 در برابر 9/66، 005/0=p).نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط مهارت‌های ارتباطی دانشجویان با دو بعد از ابعاد بیمارمحوری در برنامه درسی، شناخت هرچه بیش‌تر محیط یادگیری و طراحی مداخلاتی برای ایجاد تغییرات مطلوب، جهت توسعه ارتباط بیمار محور پیشنهاد می‌گردد.