گرایش به تفکر انتقادی و ارتباط آن با عزت‌نفس در دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی

مقدمه: تفکر انتقادی جز ضروری تصمیم‌گیری بالینی و صلاحیت حرفه‌ای است. ویژگی‌های فردی از عوامل تاثیرگذار در رشد و توسعه تفکر انتقادی دانشجویان است. از طرف دیگر، یکی از ویژگی‌های شخصیت بهنجار تاثیرگذار، برخورداری از عزت‌نفس است. هدف این مطالعه بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی و ارتباط آن با عزت‌نفس در دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بود.روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی با تعداد 225 نفر از دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1390 بر اساس نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه ترجمه شده تمایل به تفکر انتقادی کالیفرنیا و پرسشنامه عزت‌نفس کوپراسمیت بود. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون کای دو و تی مستقل انجام گرفت.نتایج: میانگین نمره تمایل به تفکر انتقادی در دانشجویان مورد مطالعه 87/28±99/212 ( از حداکثر 420) بود. نمره تمایل به تفکر انتقادی 120 نفر (3/53%) از دانشجویان مورد مطالعه در حد متزلزل، 102 نفر(3/45%)، در محدوده منفی و 3 نفر(4/1%)، در محدوده مثبت بود. یافته‌ها بیانگر همبستگی مثبت مستقیم بین نمره تمایل به تفکر انتقادی با عزت‌نفس بود (429/0r=، 001/0=p). همچنین بین تعلق به دو گروه با نمره عزت‌نفس پایین و عزت‌نفس بالا با داشتن تمایل مثبت، متزلزل و منفی به تفکر انتقادی رابطه معناداری وجود داشت (9/25=?2، 0001/0p=).نتیجه‌گیری: دانشجویان با عزت‌نفس بالاتر، از گرایش به تفکر انتقادی مطلوب‌تری برخوردارند و ارتباط مستقیم و مثبتی بین این دو ویژگی وجود داشت. لازم است اعضای هیات‌علمی، عزت‌نفس کافی برای انجام قضاوت و تصمیم‌گیری در شرایط مختلف بالینی را در دانشجویان ایجاد نمایند.