موانع اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت

مقدمه: آموزش خودمدیریتی از اجزای کلیدی مراقبت دیابت است. از طرفی میزان بالای عدم پذیرش یا پای‌بندی بیماران به رژیم درمانی بیانگر آن است که آموزش به بیمار برای دستیابی به خودمدیریتی با کاستی‌هایی روبرو است. هدف مطالعه حاضر کمک به شناخت موانع اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت می‌باشد.روش‌ها: برای دستیابی به هدف مطالعه، از روش مرور سنتی بر مطالعات انجام شده بین سال‌های2010-1990 در زمینه موانع دستیابی به خودمدیریتی و کنترل دیابت از طریق جستجو در بانک‌های اطلاعاتی داخلی و بین‌المللی استفاده شده است.نتایج: موانع اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت، در دو دسته موانع مربوط به بیمار و موانع مرتبط با مراقبت‌کننده قرار گرفت. شایع‌ترین موانع مربوط به بیمار، مواردی از قبیل موانع دموگرافیک، ،مشکلات مالی، جدی نگرفتن بیماری، مشکلات روحی روانی، و کمبود دانش بود. ارتباط بیمار و مراقبت‌کننده، دانش ناکافی و حجم بالای کاری موانع مربوط به مراقبت‌کننده را تشکیل دادند.نتیجه‌گیری: حاصل این مرور معرفی عوامل متعدد و متنوعی است که قادرند اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت را با چالشی جدی برای بیمار و مراقبت‌کننده مواجه نمایند. شناخت و درک این موانع و تلاش در جهت غلبه برآنها، به توانمندسازی بیمار برای دستیابی به خودمدیریتی کمک زیادی می‌نماید.